Άκαιρη και Ακόμψη Διαμαρτυρία – Όταν η Σωστή Στιγμή Έχει Σημασία

Η επίσκεψη της Υπουργού Πολιτισμού Λίνας Μενδώνη στην Μονεμβασιά για τα εγκαίνια της οικίας του Γιάννη Ρίτσου σε Δημοτικό Μουσείο για πολλούς αμαυρώθηκε από τις άκαιρες και άκομψες διαμαρτυρίες - μιας μικρής κατά τα αλλά ομάδας - σχετικά με την κατασκευή αναβατορίου για διευκόλυνση ατόμων που δεν μπορούν να φτάσουν στη κορυφή του πέτρινου καραβιού όπως  έλεγε τον βράχο ο Γιάννης Ρίτσος.

Κατά την άφιξη της Υπουργού άρχισαν οι διαμαρτυρίες και τα γιουχαρίσματα και παρ΄ όλα αυτά η Λίνα Μενδώνη ζήτησε διάλογο μαζί τους κάτι που αρνήθηκαν με άκομψο τρόπο παρ΄ ότι και πριν ο Δήμαρχος Μονεμβασίας Ηρακλής Τριχείλης είχε προσπαθήσει να μιλήσει μαζί τους .

Αποτέλεσμα αυτών ήταν στις ομιλίες τους η Λίνα Μενδώνη , Ηρακλής Τριχείλης και Θανάσης Δαβάκης να καταδικάσουν την ένεργεια αυτών για έλειψη σεβασμού όχι στα προσωπά τους ή στους καλεμένους , αλλά σε όλους αυτούς που λόγω προβλήμάτων υγείας , ηλικίας ή για οτιδήποτε άλλο , δεν μπορούν να ανέβουν στην κορυφή του κάστρου.

Ακόμα είπαν ότι είναι και προσβολή στη μνήμη του Γιάννη Ρίτσου , στον ποιητή που πολέμησε ανάλογες πρακτικές και την στιγμή που όλοι τον τιμούν , κάποιοι να σβήνουν ουσιαστικά αυτά για τα οποία πολέμησε.

Και όπως είπε η Υπουργός δικαίωμα στον πολιτισμό έχουν όλοι.

Φυσικά οι διαμαρτυρίες, ως μορφή έκφρασης και διεκδίκησης, αποτελούν θεμέλιο λίθο κάθε δημοκρατικής κοινωνίας. Ωστόσο, ο τρόπος και ο χρόνος που επιλέγεται για να διατυπωθεί ένα αίτημα ή μια αντίρρηση, καθορίζουν όχι μόνο την αποτελεσματικότητά του, αλλά και την αποδοχή του από την κοινωνία.

Η πρόσφατη διαμαρτυρία που πραγματοποιήθηκε , χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως άκαιρη και ακομψή γιατί υιοθετήθηκε λάθος τόπος, χρόνος και τρόπος, που τελικά επισκίασε το ίδιο το μήνυμα.

Σε στιγμές που απαιτείται ενότητα, σεβασμός και νηφαλιότητα, η επιλογή μιας επιθετικής ή ακατάλληλης παρέμβασης δεν προάγει τον διάλογο. Αντίθετα, προκαλεί ένταση, αμηχανία και —το χειρότερο— ακυρώνει τη σοβαρότητα των ίδιων των αιτημάτων.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που σχολίασαν πως τέτοιες κινήσεις, όταν στερούνται πολιτικής ευγένειας και κοινωνικού μέτρου, δεν ενισχύουν τη δημοκρατία, αλλά την υπονομεύουν. Η ευθύνη όλων μας είναι να διασφαλίζουμε ότι η διαμαρτυρία δεν μετατρέπεται σε προσβολή, ότι η διεκδίκηση δεν γίνεται θεατρική σύγκρουση και ότι ο σεβασμός στους θεσμούς και στους πολίτες δεν καταλύεται στο όνομα ενός "εντυπωσιασμού".

Η κοινωνία χρειάζεται φωνές σταθερές, ξεκάθαρες, αλλά και υπεύθυνες. Ας διαφυλάξουμε τον δημόσιο χώρο ως χώρο συνεννόησης — όχι μικροπολιτικής επίδειξης.

Διαμαρτυρόμαστε, ναι. Αλλά όχι με τρόπο που ακυρώνει τον σκοπό μας.
Ο πολιτικός και κοινωνικός πολιτισμός δεν είναι αδυναμία. Είναι δύναμη.