Ένα αποκαλυπτικό ρεπορτάζ φέρνει στο φως το LaconiaTV  με τις μαρτυρίες ενός νέου ζευγαριού της Μαρίας και του Γιώργου που αγωνιούν όχι για να γίνουν πλούσιοι αλλά απλά , για να ζήσουν με αξιοπρέπεια.

Ρεπορτάζ Λάμπρος Λαμπρόπουλος

Ξεκινήσαμε τη συζήτησή μας με το περιβόητο καλάθι της νοικοκυράς.

Η απάντηση … «Κάθε εβδομάδα αυξάνεται κάτι καινούριο. Δεν προλαβαίνουμε ούτε να προσαρμοστούμε» λέει η  Μαρία, ιδιωτική υπάλληλος αλλά με πτυχίο και σπουδές χρόνων.

Μαζί με τον σύντροφό της, τον Γιώργο, έχουν σταματήσει να κάνουν μεγάλες αγορές.

Μας λέει ότι «μετράμε κυριολεκτικά τι θα πάρουμε. Σκεφτόμαστε αν το χρειαζόμαστε πραγματικά. Κάποτε ψωνίζαμε για εβδομάδες, τώρα για δύο-τρεις μέρες»

Η αύξηση στα βασικά αγαθά τα τελευταία τρία χρόνια ξεπερνά το 30%.

Για έναν νέο εργαζόμενο με στασιμότητα μισθού, αυτή η διαφορά μεταφράζεται σε μόνιμη πίεση.

Μένουν σ΄ ενοίκιο και ίσως αυτό είναι το μεγαλύτερο βάρος απ΄ ότι μας λένε.

Η στέγη είναι ίσως το πιο σύνθετο πρόβλημα.

Ο Γιώργος και η Μαρία, ζευγάρι 32 και 30 ετών αντίστοιχα, ζουν μαζί εδώ και έξι χρόνια. Πριν από δύο εβδομάδες ενημερώθηκαν ότι το ενοίκιο ανεβαίνει κατά 80 ευρώ.

«Δεν είναι μόνο το ποσό» εξηγεί ο Γιώργος.

«Είναι η αίσθηση ότι ανά πάσα στιγμή μπορείς να βρεθείς στο δρόμο. Δεν μπορείς να κάνεις σχέδια με τέτοια αβεβαιότητα»

Όπως λένε, η μετακόμιση σε άλλο σπίτι με χαμηλότερο ενοίκιο είναι σχεδόν αδύνατη.

«Ό,τι είναι κάτω από 450 ευρώ στη Σπάρτη ή σε άλλες αντίστοιχες πόλεις εξαφανίζεται αμέσως. Και αν υπάρχει, δεν είναι κατάλληλο για ζευγάρι» σημειώνει η Μαρία.

Τους ρωτήσαμε αν υπάρχει σκέψη για δικό τους σπίτι …

Γελώντας μας είπαν ότι σε κανέναν δεν απαγορεύεται να κάνει όνειρα αλλά εδώ μιλάμε  για όνειρο απατηλό.

Και μας εξηγούν ότι , δυστυχώς η  αύξηση των ενοικίων και το κόστος αγοράς κατοικίας καθιστούν την αυτόνομη διαβίωση για πολλά ζευγάρια σχεδόν αδύνατη.

Γι΄ αυτό το λόγο δεν είναι λίγοι όσοι αναγκάζονται να παραμένουν με τους γονείς - όπως κάποιοι φίλοι τους -  καθυστερώντας σημαντικές αποφάσεις, όπως ο γάμος ή η δημιουργία οικογένειας.

Και όλα αυτά όταν η νέα γενιά  δουλεύει περισσότερο, αλλά ζει χειρότερα.

Όλες οι καθημερινές ανάγκες με διπλή τιμή

Τρόφιμα, λογαριασμοί ενέργειας, καύσιμα, ενοίκια, διασκέδαση ,  όλες οι βασικές ανάγκες έχουν γίνει πιο ακριβές.

Ένα νεαρό ζευγάρι όπως είμαστε εμείς λέει ο Γιώργος που μέχρι πριν λίγα χρόνια μπορούσε να ανταποκριθεί σχετικά άνετα στα μηνιαία έξοδα, σήμερα καλείται να υπολογίζει και το παραμικρό.

Συμπληρώνει η Μαρία ότι «κάθε μήνας είναι μια άσκηση επιβίωσης» γιατί βλέπουμε τον μισθό να εξαντλείται πριν καν φτάσουν στη μέση του μήνα.

Τους ρωτήσαμε αν όλα αυτά δημιουργούν ψυχολογική πίεση και αναβολή σχεδίων

Μας είπαν ότι η οικονομική ανασφάλεια δημιουργεί άγχος, αναβλητικότητα και συχνά προβλήματα στη σχέση και θα πρέπει να είναι πολύ δεμένο το ζευγάρι , γιατί καλείται να ισορροπήσει μεταξύ εργασίας, οικονομικών δυσκολιών και προσωπικής ζωής — μια εξίσωση όλο και πιο δύσκολη.

Πολλά ζευγάρια και μάλιστα φίλοι τους , αναγνωρίζουν ότι τα όνειρα για γάμο, σπίτι, παιδιά, πλέον απαιτούν πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια και θυσίες. 

Η ερώτησή μας σχετικά με παιδί την θέσαμε με κάποια δυσκολία

Η απάντηση όμως ...

“Θέλουμε παιδί… αλλά δεν ξέρουμε πότε θα μπορέσουμε”

Ο Γιώργος και η Μαρία έχουν μιλήσει ανοιχτά για παιδί. Αλλά όλα είναι μελλοντικά — πολύ μελλοντικά.

«Φοβάμαι ότι η ζωή μας φεύγει σε ένα “βλέπουμε”» λέει η Μαρία.

Ο Γιώργος την κοιτάζει για λίγο και μετά λέει σιγανά:
«Δεν θέλω να πω ότι δεν μπορούμε. Αλλά… δεν θέλω κι ένα παιδί να μεγαλώσει με άγχος. Θέλω να του δώσω κάτι καλύτερο από αυτό που ζούμε τώρα.»

Η ερώτησή μας απλή και λογική … λύσεις υπάρχουν ;

Μας είπαν ότι παρά τις δυσκολίες, αυξάνονται οι τάσεις για κοινές οικονομίες, δεύτερες δουλειές, αναζήτηση καλύτερου επαγγελματικού περιβάλλοντος ή ακόμα υπάρχει η σκέψη να φύγουν στο εξωτερικό.

Ο Γιώργος  και η Μαρία συχνά συζητούν για το ενδεχόμενο να μετακομίσουν σε μια χώρα του εξωτερικού.

«Δεν είναι ότι μας αρέσει η ιδέα» λέει ο Γιώργος.

«Είναι ότι εδώ δεν μπορούμε να φτιάξουμε τίποτα. Θέλουμε μια ζωή με ρυθμό, όχι μια ζωή κυνηγημένοι»

Η Μαρία πιο συγκρατημένη  συμφωνεί σιωπηλά.

«Αγαπάμε τον τόπο μας. Αλλά χρειαζόμαστε προοπτική. Να ξέρουμε ότι οι προσπάθειές μας πιάνουν τόπο».

Και οι δύο συμφωνούν ότι η σκέψη του εξωτερικού είναι τελευταία λύση για μια ζωή με αξιοπρέπεια αλλά και ξέρουν ότι  θα χάσουν πολλά εκτός Ελλάδος , αλλά ελπίζουν να κερδίσουν όχι πλούτη , αλλά μια καθημερινότητα χωρίς άγχος ή αν θέλετε με λιγότερο.

Ευχαριστούμε Γιώργο , ευχαριστούμε Μαρία 

_____________________________________

Η δική μας άποψη είναι ότι η  ακρίβεια δεν χτυπά την οικονομία. Χτυπά την καρδιά της κοινωνίας.

Τα νέα ζευγάρια είναι το αύριο της χώρας, η φωνή της, η συνέχεια της. Όταν αυτά πιέζονται, όταν περιορίζονται, όταν κουράζονται, τότε μια ολόκληρη κοινωνία χάνει τον ρυθμό της.

Η ακρίβεια δεν είναι απλά ένας αριθμός ή μια στατιστική.

Είναι μια πραγματικότητα που κλέβει χαμόγελα, σχέδια, στιγμές.

Και πίσω από κάθε απόδειξη, κρύβεται μια μικρή ιστορία:

η ιστορία δύο ανθρώπων που προσπαθούν να φτιάξουν μια ζωή — και θέλουν απλώς να μην χρειάζεται να τη μετρούν σε ευρώ.