Δεν μπορώ να μαντέψω τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους αυτοί που λένε, ότι πρέπει να συνηθίσουμε στα φέρετρα με τους νέους μας μέσα και τις σημαίες από πάνω. Και μόνο που ακούγεται αυτή η κουβέντα, η ανατριχίλα κυριεύει ολόκληρο το σώμα. Μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε ότι αλλάζουμε εποχή και πηγαίνουμε σε ένα σκοτεινό και ίσως εφιαλτικό μέλλον, αναπηδόντας από τη θέση μας ανήσυχοι. 

Γνωστό στους πάντες ότι οι πόλεμοι δεν σταμάτησαν ποτέ. Στην "πολιτισμένη" και καλομαθημένη μόνο Ευρώπη είχαν σταματήσει. Υπήρξε βέβαια ο πόλεμος για τη διάλυση της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Τώρα ζούμε και τον εφιάλτη της Ουκρανίας. Στην Ασία και στην Αφρική δεν σταμάτησαν ποτέ, ογδόντα πέντε εστίες πολέμου. Εκατό βουρδουλίες στα πισινά του άλλου δεν είναι τίποτε, αλλά μισή στα δικά μας είναι μια τραγωδία, όπως μας λέει η παροιμία. Η Γηραιά διάβαζε γι’ αυτούς τους πολέμους στις εφημερίδες, τους βλέπει σε εκπομπές και στις ειδήσεις στην τηλεόραση. Τους παρακολουθεί απαθής σαν ένα κομμάτι δεδομένο στην καθημερινότητα της, κάποιοι λίγοι που δεν ήταν απαθείς κάνουν κηρύγματα συμπαράστασης και μετά δεν προχωρούσαν πάρα πέρα. Όμως ακόμη και έτσι, τα τελευταία 80 χρόνια και κυρίως τα τελευταία 35 κυριάρχησε η ψευδαίσθηση  ότι μπορούσε να μην επαληθευτεί η ρήση «η ανθρώπινη μοίρα είναι το διαρκές πέρασμα από την κοιλάδα των δακρύων». Θα μπορούσαν να σταματήσουν όλα αυτά; Πιθανά να μπορούσε να μην επαληθευτεί,  αν με διάφορους θεσμούς, με τις επαφές των λαών και την επίτευξη της αδελφοσύνης μεταξύ τους, τιθασευτούν  οι αρπακτικοί εγωισμοί, οι δίψες κυριαρχίας, ματαιοδοξίας και η απληστία της οικονομικής παντοδυναμίας.

Σήμερα βλέπουμε όλη η Ευρώπη να παραδίνεται ξανά για πρώτη φορά μετά από 80 χρόνια σε μια συντονισμένη και ραγδαία αυξανόμενη ρητορική της προετοιμασίας για πόλεμο. Είτε αυτό οφείλεται πράγματι, στην υπαρκτή για την ανατολική Ευρώπη απειλή του ρωσικού ιμπεριαλισμού, είτε χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για να ικανοποιηθούν άλλα συμφέροντα και άλλες στρατηγικές, Όπως και να έχει πρόκειται για μια πολύ επιπόλαια και επικίνδυνη ακροβασία. Διότι αυτή την φορά ο πόλεμος δεν θα φέρει μόνο νέα παιδιά στα φέρετρα. Κάτι που είναι απολύτως φρικτό και απευκταίο, που δικαίως δεν το θέλουν όλοι οι λαοί και όχι μόνο οι Ευρωπαίοι, όχι όλοι τους βέβαια. Αυτό δεν πρέπει να συμβεί που να έρθουν τα πάνω κάτω. Αυτή την φορά ένας πόλεμος μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσίας μπορεί να φέρει την ανθρωπότητα όλη σε ένα φέρετρο και όσους επιζήσουν σε ένα πυρηνικό χειμώνα σε σημείο που θα μετανιώσουν που δεν πέθαναν και αυτοί. Γιατί ο πλανήτης δεν θα είναι βιώσιμος. 

Η δηλώσεις που σαλπίζουν και ανασταίνουν ένα μιλιταρισμό , που κακώς είχαμε νομίσει ότι είχε μπει στο χρονοντούλαπο  της Ιστορίας. Λόγια που ωραιοποιούν  “ηρωισμούς”, “υποχρέωσης αυτοθυσίας” και “λεβεντιάς”, τον όλεθρο, τον οποίο η ανθρωπότητα έχει να ζήσει, από τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, καλύτερα τα δύο παγκόσμια σφαγεία και μακελειά. 

Αυτού του τύπου ρητορική ή αυτοί ή εμείς, θα οδηγήσει τη νεολαία στην στρατιωτικοποίηση και στην εξοικείωση με την σκληρότητα. Στην συμφιλίωση με την σκέψη ότι κάποιοι άλλοι άνθρωποι, κάποια άλλη ομάδα συνανθρώπων μας άλλης εθνότητας είναι εχθροί, τους οποίους είναι ηθικά θεμιτό να εξοντώσουμε με κάθε μέσο, διότι είναι η ενσάρκωση του κακού.  Απόλυτη συμφιλίωση με την απανθρωπιά και με την βαρβαρότητα. Θέλουν νέους που θα εξοικειωθούν με την ιδέα ότι θα δημιουργήσουν στο μυαλό τους ως πρότυπο για τον εαυτό τους μια μορφή μυώδους και τυφλά υποταγμένου στην εξουσία ρόμποκοπ; 

Λες και δεν γνωρίζουμε πόσο εύκολα όλοι μας μπορεί να κατρακυλήσουμε από την μια στιγμή στην άλλη στην πιο ακραία βαρβαρότητα. Και οι Γερμανοί της δεκαετίας του ’30 ήταν "πολιτισμένοι" άνθρωποι. 

Πήγαιναν σε όπερες και παρακολουθούσαν κοντσέρτα κλασικής μουσικής είχαν επιστήμονες υψηλού κύρους διανοητές παγκόσμιας αναγνώρισης. μπορούσε κανεις τότε να διανοηθεί ότι εκκολάπτονταν ανάμεσα τους κι ένας Γιόζεφ Μένγκελε. 

Γιατί οι κάθε λογής Μένγκελε βρίσκουν γόνιμο έδαφος για να αναπτύξουν τις δραστηριότητες τους στην διάρκεια των πολέμων.

Τα παθήματα αυτή τουλάχιστον την φορά θα έπρεπε να είχαν γίνει μαθήματα. Αλλά όπως φαίνεται ούτε τώρα έγιναν.

Πέρα από τον πόλεμο όμως και ο φόβος του πολέμου εξυπηρετεί ακόμη ποιο πολύ τα οικονομικά συμφέροντα, μέσω τον πολιτικών υπαλλήλων τους επιχειρούν να προβάλλουν τέτοια φρικιαστικά σενάρια.