Η Αλάσκα έχει και την ελληνική πλευρά της…

Όσο και να προσπαθεί κανείς να καταλάβει που το πάει ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του με την εξωτερική πολιτική που ακολουθεί, δεν μπορεί να δώσει μια ρεαλιστική εξήγηση. Σε όλα τα μεγάλα γεωπολιτικά θέματα στη θερμή περιοχή που ζούμε η διπλωματικές και πολιτικές ήττες είναι αλλεπάλληλες και καταστροφικές. Μυστικές και απόκρυφες διπλωματικές κινήσεις, που αποφασίζονται σε στενό κύκλο στο Μαξίμου, με έναν μαθητευόμενο καθηγητή για Υπουργό των Εξωτερικών, που απλά παρακολουθεί ένα νέο μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις, χωρίς το βάρος και τον «τσαμπουκά» που απαιτεί η περίσταση.

Έχουμε πράγματι μπερδευτεί. Ποιοι ήταν και είναι η παράγοντες που καθόρισαν την σωστή πλευρά της ιστορίας; Και τελικά ποια είναι "η σωστή πλευρά της ιστορίας" σήμερα;

Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα θα βγει πάλι χαμένη. Εδώ και λίγες μέρες "η σωστή πλευρά της ιστορίας" άλλαξε κατεύθυνση. Κυριάκο που είμαστε τώρα; τι κάνουμε; Κωλοτούμπα; Τελικά θα είμαστε πάντα με την λάθος πλευρά της ιστορίας, πάντα χαμένοι. Με την κυβέρνηση ΣΟΥ σε αδιέξοδο και την αντιπολίτευση Ανδρουλάκη - Φάμελλου σε αφασία, η Αλάσκα έχει και την ελληνική πλευρά της...

Όσο και να δείχνει η γεωγραφία το Άνκορατζ ότι είναι μακριά από την Αθήνα και τις Βρυξέλλες, είναι δυστυχώς πολύ κοντά. Τα απόνερα του μας βούλιαξαν. Οι συνέπειες από τη συνάντηση Τραμπ – Πούτιν έφτασαν πολύ νωρίς στην ελληνική και την ευρωπαϊκή πρωτεύουσα. Στην Ελλάδα μάλιστα ταυτόχρονα με τον καπνό από την πυρκαγιά στην Τουρκία, που έστελνε τα πρώτα μηνύματα, που έδειχναν ένα συμβολισμό.

Η συνάντηση στην Ουάσιγκτον των αλληλέγγυων του Ζελένσκι με τον Τραμπ αποτελεί μια τραγωδία για την ελληνική εξωτερική πολιτική και διπλωματία.

Τι ακριβώς έδειξε; Την ατυχία του να έχεις Πρωθυπουργό έναν πολιτικό κληρονόμο που νόμιζε ότι στο Ουκρανικό, η ένταξη στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», σημαίνει τυφλή πρόσδεση στην Αμερική και κήρυξη πολέμου στη Ρωσία. Και έναν υπουργό εξωτερικών μόνο που ξέρει να κάνει είναι οι υποκλίσεις και να φροντίζει για τις επιχειρηματικές επιδόσεις του πεθερού του.

Στο κόκκινο χαλί του αεροδρομίου Έλμεντορφ – Ρίτσαρντσον, στην Αλάσκα , είδαμε το αφεντικό της Αμερικής, να χειροκροτεί το αφεντικό της Ρωσίας, από την οποία ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ήθελε ούτε τα μπαλέτα «Μπολσόι»......

Όταν στην απέναντι πλευρά του Αιγαίου, «οι σύμμαχοί μας», προσάρμοζαν την ουκρανική πολιτική τους με κριτήριο το συμφέρον τους, στο μέγαρο Μαξίμου κατέστρεφαν απερίσκεπτα, διακρατικές σχέσεις αιώνων, που άντεξαν με όλα τα διαφορετικά καθεστώτα, εκατέρωθεν.

Πόσο θα μας κοστίσει άραγε η αποκατάσταση της βλάβης; Τώρα που η «σωστή πλευρά της Ιστορίας» δηλώνει ότι ο εισβολέας δικαιούται να κρατάει τα εδάφη που κατέλαβε παρανόμως;

Δίκαια γεννιούνται σοβαρά ερωτήματα.

Θα έχουμε νομιμοποίηση της διχοτόμησης στην Κύπρο; Εκεί θα οδηγήσει, την ελληνική εξωτερική πολιτική, η υπερβάλλουσα στοργή προς τον Ζελένσκι;

Αν οι Ρώσοι είναι εκείνοι που θα διαμορφώσουν τις συνέπειες του πολέμου, είστε σίγουροι ότι θα ξεχάσουν τον αποκλεισμό τους , ακόμη και από την επέτειο της Ελληνικής Επανάστασης του ‘21;

Σαν να μην μετείχε και ο ρωσικός στόλος στην πραγματική «ιδρυτική πράξη» του νεότερου ελληνικού κράτους, στο Ναβαρίνο…ή σαν να μην θεμελίωσαν ο Κωσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου ,την εξωτερική πολιτική της Γ Ελληνικής Δημοκρατίας και στον ελληνορωσσικό άξονα με την τότε κομμουνιστική ηγεσία στη Μόσχα.

Ποιος επέβαλε να κόψουμε εντελώς τις γέφυρες με τη Ρωσία;

Ποιο εθνικό επιτελείο, ποιο επιστημονικό «think tank», ποια εσωτερική πολιτική συνεννόηση , ποια γεωστρατηγική ανάλυση;

Μετά την παράνομη εισβολή στην Ουκρανία έπρεπε να καταστήσετε με φανατισμό την Ελλάδα εμπόλεμη χώρα;

Ποιος επέβαλε την ελληνική ταύτιση με αυτόν τον τυχοδιωκτισμό των μικρονοικών ηγεσιών τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και στην Κομισιόν, που θυσιάζοντας την κοινοτική Ευρώπη για το καθεστώς Ζελένσκι;

Προκειμένου να ευθυγραμμιστείτε με την Αμερική του Μπάιντεν , επικαλεστήκατε το διεθνές Δίκαιο, που έχει η ίδια η Αμερική παραβιάσει κατά επανάληψη, και διαθέσατε πόρους που στερήσατε από τους ευρωπαϊκούς λαούς για την Ουκρανία, στην οποία τώρα η Αμερική του Τράμπ καταλογίζει ότι αυτή … «ξεκίνησε τον πόλεμο »!

Στη μετά Μερκελ εποχή, η Ευρωπαϊκή Ένωση, στα χέρια κοντόφθαλμων πολιτικών, περιθωριοποιείται επειδή εγκατέλειψε τον ιερό ιδρυτικό σκοπό της, ποτέ ξανά πόλεμος στην Ευρώπη...

Αρνούνται ακόμη και σήμερα να παραδεχθούν την ήττα τους και για να αποφύγουν τη συνέπειες για τους ιδίους, οι υπεύθυνοι για την ευρωπαϊκή τραγωδία σπεύδουν στην Ουάσιγκτον από την μια ως παραστάτες του Ζελένσκι και από την άλλη ως σφουγκοκωλάριοι του Τράμπ.

Η Ελλάδα του Μητσοτάκη συνεχίζει να μην αναδεικνύει το εθνικό της συμφέρον σε υπέρτατο κανόνα εξωτερικής πολιτικής και συνεχίζει να τους κρατά από το χέρι, σ’ αυτόν τον τριπλό διασυρμό της Διπλωματίας – Διεθνούς Δικαίου–Ευρωπαϊκής πολιτικής υπόστασης,

Μέσα σ ‘αυτό το σκηνικό η χώρα μας θα χρειαστεί να προσπαθήσει πολύ για να περισώσει όσα απειλούνται, από την Κύπρο ως το Αιγαίο και τη Θράκη.

Οι διεργασίες που έχουν ήδη τεθεί σε κίνηση φέρνουν την κυβέρνησή σε δραματική θέση. Αποκομμένη πλήρως στη μια πλευρά του Ατλαντικού, περιθωριοποιημένη στην άλλη και στο έλεος των σχεδιασμών του Ερντογάν στην περιοχή.

Παρ ότι τον έχουν οδηγήσει ως τώρα μόνο σε ήττες, ο Μητσοτάκης δεν είχε καν την προνοητικότητα της τελευταίας στιγμής, να μην εμπλακεί στη φάρσα της τηλεδιάσκεψης «Προθύμων».

Πριν την ταπεινωτική παρουσία τους στον Λευκό Οίκο, με πλήρη αντιθεσμική σύνθεση, μετείχαν κολλητοί του Τράμπ, η διορισμένη και αναρμόδια επικεφαλής της Κομισιόν κυρία Φον…, ο αντιευρωπαίος Στάρμερ, αλλά όχι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου!

Σ’ αυτό το σκηνικό, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη σε αδιέξοδο και την αντιπολίτευση Ανδρουλάκη- Φάμελλου στη ραστώνη των διακοπών, η Αλάσκα έχει δυστυχώς και την ελληνική πλευρά της…

Παναγιώτης Κουμουνδούρος