Η Εμποροπανήγυρης του Μυστρά τελείωσε για άλλη μια χρονιά γράφοντας άλλον ένα χρόνο στις ζωντανές παραδόσεις μας που εδώ και 400 χρόνια πραγματοποιείται στους πρόποδες του Ταϋγέτου, κάτω από τη Βυζαντινή Καστροπολιτεία.

Η σύγχρονη ιστορία της εμποροπανήγυρης ξεκινά στις αρχές της δεκαετίας του 1950 όπου λειτουργούσε ως ζωοπανήγυρη και πραγματοποιείται εις μνήμην του Αγ. Ιωάννη του Προδρόμου.

Με την οικονομία να περνά κρίση τα πανηγύρια στηρίζουν  οικονομικά  μικρές επιχειρήσεις και δίνουν αν θέλετε την αίσθηση  στο πολίτη , ότι θα ψωνίσω διασκεδάζοντας , σε ένα χώρο που τα έχει όλα , ψώνια, μουσική , φαγητό και κόσμο πολύ κόσμο να περπατά μαζί του.

Όλα αυτά όμως είναι αρκετά  για να έχουν συνέχεια τα εμπορικά πανηγύρια ανά την Ελλάδα και στη προκειμένη περίπτωση του Μυστρά.

Οι εποχές έχουν αλλάξει , ο τρόπος ζωής όλων έχει αλλάξει , οι συνθήκες σε μια εμποροπανήγυρη δεν είναι και οι καλύτερες για έναν που θα κάτσει μια εβδομάδα στη παράγκα , γι΄ αυτό και βλέπουμε ότι όλο και λιγότεροι εκθέτες έρχονται.

Ο Δήμος Σπάρτης στην φετινή Εμποροπανήγυρη , άλλαξε κάποια πράγματα και είδαμε ότι υπήρξε ικανοποίηση από τους εκθέτες και τους επισκέπτες.

Φθάνουν όμως αυτά ή πρέπει να προηγηθεί των καταστάσεων ο Δήμος Σπάρτης , ώστε η Εμποροπανήγυρης του Μυστρά να γίνει πιο σύγχρονη , πιο ελκυστική , πιο ανθρώπινη σε εκθέτες και επισκέπτες.

Ειδικά τα υγειονομικά πρωτόκολλα κάθε χρόνο γίνονται και πιο αυστηρά που πολλοί μιλούν για κατάργηση αυτών των ζωντανών παραδόσεων της χώρας μας.

Η πρόταση μας είναι να δημιουργηθεί ένας μόνιμος ανοιχτός εκθεσιακός χώρος στον Μυστρά.

Ένας χώρος που η βασική του ανάδειξη , θα είναι μέσα από την Εμποροπανήγυρη του Μυστρά , αλλά οι δυνατότητες που θα έχει καθ΄όλον το χρόνο θα είναι αυτές που θα κάνουν την διαφορά.

Ένας ανοιχτός εκθεσιακός χώρος σε έναν δήμο μπορεί να έχει πολλαπλά οφέλη, τόσο για την τοπική κοινωνία όσο και για την εικόνα της περιοχής. 

Σε αντίθεση με έναν κλειστό μόνιμο χώρο, ο ανοιχτός έχει πιο άμεση επαφή με τον πολίτη και τον επισκέπτη.

Τι προσφέρει:

1. Πολιτιστικά – Καλλιτεχνικά

Προβολή τοπικής κουλτούρας: Δίνει βήμα σε τοπικούς καλλιτέχνες, συλλόγους και δημιουργούς να εκθέσουν έργα τους.

Δημόσια τέχνη: Ομορφαίνει τον δημόσιο χώρο με γλυπτά τοπικών και όχι μόνο καλλιτεχνών, κατασκευές, φωτογραφίες ή θεματικές εγκαταστάσεις.

Προσβασιμότητα στον πολιτισμό: Οι εκθέσεις είναι σε κοινή θέα, χωρίς εισιτήριο, προσελκύοντας περισσότερους επισκέπτες.

2. Κοινωνικά – Κοινοτικά

Σημείο συνάντησης: Ο ανοιχτός χώρος γίνεται ζωντανό σημείο επικοινωνίας και συναναστροφής.

Ενίσχυση κοινωνικής συνοχής: Εκδηλώσεις και εκθέσεις φέρνουν κοντά διαφορετικές ηλικιακές ομάδες και κοινωνικά στρώματα.

Ανοιχτότητα & συμμετοχή: Ο πολίτης αισθάνεται ότι ο πολιτισμός είναι «δίπλα του» και όχι κλεισμένος σε τέσσερις τοίχους.

3. Τουριστικά – Οικονομικά

Αξιοθέατο για επισκέπτες: Ένας ανοιχτός εκθεσιακός χώρος (π.χ. πλατεία με γλυπτά, θεματικό πάρκο) εμπλουτίζει την εμπειρία τουριστών.

Ενίσχυση τοπικής οικονομίας: Οι επισκέπτες που έρχονται για να δουν τον χώρο ξοδεύουν σε καφέ, εστιατόρια, καταστήματα.

Δυνατότητα διοργάνωσης θεματικών εκδηλώσεων: Εκθέσεις παραδοσιακών προϊόντων, τοπικής γαστρονομίας ή λαϊκής τέχνης και λαϊκής μουσικής παράδοσης.

4. Στρατηγικά για τον Δήμο

Ανάδειξη ταυτότητας: Ο Δήμος αποκτά μια ξεχωριστή εικόνα και πολιτιστικό αποτύπωμα.

Προσβασιμότητα και βιωσιμότητα: Δεν απαιτείται πάντα μεγάλο κόστος συντήρησης σε σχέση με έναν κλειστό χώρο.

Δυνατότητα περιοδικών αλλαγών: Οι εκθέσεις μπορούν να ανανεώνονται εύκολα, κρατώντας ζωντανό το ενδιαφέρον.

 Με λίγα λόγια, ένας ανοιχτός εκθεσιακός χώρος λειτουργεί σαν «ζωντανό μουσείο χωρίς τοίχους», φέρνοντας τον πολιτισμό και τη δημιουργία πιο κοντά στους πολίτες και ενισχύοντας την εξωστρέφεια του δήμου.

Γράφει ο

Λάμπρος Λαμρόπουλος