Στις 24 και 25 Ιουνίου 2023 θα διεξαχθεί το «1ο Heyday Road»  («Δρόμος της Ακμής») με εκκίνηση από τη Σπάρτη εμπρός από το άγαλμα του Λυκούργου και τερματισμό στο χώρο των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία.

https://www.heydayroad.org/

Ο Δρόμος, διασχίζοντας την Πελοπόννησο, θα συνδέει την απόσταση 160 χιλιομέτρων (100 μίλια) μεταξύ Σπάρτης και Αρχαίας Ολυμπίας.

Μέχρι τον αγώνα θα προσπαθήσουμε να σας δώσουμε στοιχεία της διαδρομής αλλά και από ιστορικά σημεία που θα περάσουν οι αθλητές .

Ξεκινάμε αυτό το ταξίδι με ιστορικές πόλεις που θα περάσουν οι αθλητές και με πρώτη στάση στην Ανδρίτσαινα.

Η περιοχή στα όρια Ηλείας και Αρκαδίας είναι ένας προορισμός που αξίζει τον χρόνο σας.

Έχουμε συνδυάσει την Ηλεία με τις απέραντες και αμμουδερές παραλίες της. Όμως, αν και λιγότερο δημοφιλές και τουριστικό, το ορεινό κομμάτι της έχει τη γοητεία του, με χωριά που διατηρούν τον παραδοσιακό χαρακτήρα τους, ανυπόκριτα και λιτά.

Ίσως το πιο όμορφο ορεινό χωριό της Ηλείας είναι η Ανδρίτσαινα, χτισμένη στις πλαγιές του Λυκαίου Όρους και σε υψόμετρο περίπου 700 μέτρων. Εδώ θα φτάσετε ακολουθώντας τον επαρχιακό δρόμο που ξεκινά από τη Μεγαλόπολη. Τα τελευταία 30 χιλιόμετρα της διαδρομής, ο δρόμος μετά την Καρύταινα, είναι μια από τις ωραιότερες διαδρομές που μπορεί να κάνει κανείς στην Πελοπόννησο. 

Πλησιάζοντας με το αυτοκίνητο στο χωριό -από την Σπάρτη η Ανδρίτσαινα απέχει περίπου 1.30 λεπτά– μαγνητίζει το βλέμμα μας το κόκκινο χρώμα από τις σκεπές των σπιτιών, περιποιημένες οι περισσότερες -δείγμα του πόσο αγαπούν οι κάτοικοι και οι άνθρωποι που κατάγονται από εδώ το χωριό τους. Το πράσινο από τη βλάστηση που βρίσκεται γύρω και μέσα στο χωριό, κάνει ακόμα πιο όμορφη την εικόνα. Πριν κάνουμε οτιδήποτε άλλο, επιλέξαμε να καθίσουμε στην κεντρική πλατεία του χωριού και να απολαύσουμε τον καφέ μας κάτω από παλιά πλατάνια.

Η Ανδρίτσαινα είναι γεμάτη λιθόστρωτα και στριφογυριστά σοκάκια, τα οποία συνδέουν μεταξύ τους τα σχεδόν αποκλειστικά πέτρινα σπίτια, πολλά από αυτά αρχοντικά. Μοιάζει περισσότερο με χωριό της ορεινής Αρκαδίας -άλλωστε βρίσκεται στα σύνορα των δύο πρώην νομών. Το χωριό είχε σημαντική συνεισφορά στην Ελληνική Επανάσταση, γι’αυτό και έγινε στόχος των στρατευμάτων του Ιμπραήμ το 1826 και κάηκε ολοσχερώς. Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτους, γνώρισε ιδιαίτερη ακμή. Μάλιστα, εδώ, λειτούργησε ένα από τα πρώτα γυμνάσια στη χώρα τη δεκαετία του 1890. Για να εμβαθύνετε στην ιστορία του τόπου, μπορείτε να επισκεφθείτε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον Λαογραφικό Μουσείο Ανδρίτσαινας, το οποίο περιλαμβάνει μια πολύ μεγάλη συλλογή αντικειμένων και παραδοσιακών συλλογών αλλά και φωτογραφίες του Fred Boissonnas, του Ελβετού φωτογράφου ο οποίος αποτύπωσε την ελληνική αγροτική ζωή των αρχών του 20 αιώνα.

Άλλο αξιοθέατο που αξίζει την προσοχή σας είναι η Νικολοπούλειος Βιβλιοθήκη που φιλοξενεί σημαντικά έγγραφα της επανάστασης άλλα και σπάνια χειρόγραφα ηλικίας εκατοντάδων ετών, ενώ σίγουρα αξίζει να φωτογραφήσετε ή να φωτογραφηθείτε στην Τρανή Βρύση, μια εντυπωσιακή οθωμανική κατασκευή που στέκει στη θέση της σχεδόν 300 χρόνια (χτίστηκε το 1724). Το κύριο, όμως, αξιοθέατο της ευρύτερης περιοχής ανάγεται στην αρχαιότητα.

Ο «Παρθενώνας της Πελοποννήσου»

Για να φτάσουμε στον Ναό του Επικούριου Απόλλωνα, οδηγήσαμε για περίπου 20 λεπτά από την Ανδρίτσαινα. Ο ναός, ο οποίος συνδυάζει στοιχεία και των τριών αρχιτεκτονικών ρυθμών της αρχαιότητας, είναι γνωστός ως «ο Παρθενώνας της Πελοποννήσου», καθώς εμπνευστής του θεωρείται ότι είναι ο Ικτίνος, ο αρχιτέκτονας που μαζί με τον Καλλικράτη σχεδίασαν τον διασημότερο αρχαιοελληνικό ναό της Αθήνας. Αυτή την περίοδο, ο Ναός του Επικούριου είναι σε διαδικασία αναστήλωσης. Επιπλέον, πρέπει να σημειώσουμε ότι ούτε αυτός ο ναός γλίτωσε από τις αρχαιολογικές λεηλασίες του 19ου αιώνα, έτσι η ιωνική ζωοφόρος του αφαιρέθηκε στις αρχές του 19ου αιώνα και σήμερα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Αυτό, όπως και το μόνιμο σκέπαστρο που προστατεύει τον ναό, ώσπου να τελειώσουν οι εργασίες της αναστήλωσης, μας έκανε να πιστέψουμε πριν έρθουμε εδώ ότι ίσως μας απογοητεύσει το θέαμα. Πόσο άδικο είχαμε. Βρισκόμενοι εδώ, σε υψόμετρο 1130 μέτρων μας προκαλεί -για άλλη μια φορά- θαυμασμό το πώς οι Αρχαίοι Έλληνες κατάφεραν να κατασκευάσουν ένα τόσο μεγαλόπρεπο οικοδόμημα σε ένα τέτοιο σημείο περίπου 2500 χρόνια πριν.