Με αφορμή την σημερινή γιορτή της μητέρας, θα ήταν παράλειψη όλων μας να μην σκεφτούμε και να αναφερθούμε στον καθοριστικό ρόλο της μητέρας στην ανατροφή και  στην προσωπική – πολύπλευρη ανάπτυξη του παιδιού.

Αρχικά, σύμφωνα με την ψυχολογία η μητέρα παίζει σημαντικό ρόλο από την αρχή της ζωής ενός παιδιού, καθώς μητέρα και παιδί είναι ένα. Τι εννοούμε  με αυτό; Εννοούμε ότι το βρέφος από την στιγμή που θα γεννηθεί δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα όρια του εαυτού του και θεωρεί ότι η μητέρα είναι η προέκταση του εαυτού του. Έτσι δημιουργείται από την αρχή ένας ισχυρός δεσμός μεταξύ βρέφους και μητέρας.  Επίσης, πρέπει να σκεφτούμε ότι το παιδί, καθώς μεγαλώνει αναζητά να ικανοποιήσει τις ανάγκες του. Εκτός από τις ανάγκες επιβίωσης ( για τροφή, νερό κλπ.) η μητέρα είναι εκεί για να καλύψει συναισθηματικές, κοινωνικές ανάγκες. Γίνεται τροφός, παιδαγωγός, ψυχολόγος, φίλη του παιδιού, μαζί φυσικά και με τους «σημαντικούς άλλους».

Σύμφωνα με την θεωρία της  προσκόλλησης, παιδιά με ασφαλή δεσμό με την μητέρα τους, εμφανίζουν σημαντικότερα επιτεύγματα  και επιτυχίες  στη ζωή τους. Επιπρόσθετα, ρυθμίζουν καλύτερα τα συναισθήματα τους, έχουν ψυχική ανθεκτικότητα και αυτοπεποίθηση, προσαρμόζονται ευκολότερα στις προκλήσεις της ζωής και χτίζουν υγιείς σχέσεις μετέπειτα στην ζωή τους συγκριτικά με παιδιά που έχουν ανασφαλή ή αποδιοργανωμένη προσκόλληση με την μητέρα τους. Όταν μιλάμε για παιδιά με ανασφαλή, αποδιοργανωμένη προσκόλληση, εννοούμε παιδιά με χαμηλή αυτοπεποίθηση, με φτωχές κοινωνικές δεξιότητες, παιδιά που έχουν δεχτεί απόρριψη από την ίδια τους την μητέρα, μια μητέρα επικριτική και τιμωρητική που δεν ικανοποίησε τις ανάγκες του παιδιού της και κυρίως τις συναισθηματικές του  ανάγκες. Δεν ήταν σταθερά διαθέσιμη και ευαίσθητη να ανταποκριθεί σε όλες τις απαιτήσεις που έχει ένα παιδί.

Ωστόσο δεν υπάρχει η τέλεια μητέρα, όλες οι μητέρες κάνουν λάθη και αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί, μητέρα που κάνει λάθη, τα αναγνωρίζει και προσπαθεί να τα διορθώσει, γεμάτη αγάπη φροντίδα,  με όρια προς το παιδί  και στοργικότητα  είναι η μητέρα που είναι κατάλληλη να αναθρέψει ένα παιδί.

Εν συνεχεία, θα ήταν άδικο να μην αναφερθούμε στην σύγχρονη ,μητέρα, μητέρα με πολλαπλούς ρόλους. Η γυναίκα είναι η επαγγελματίας, η σύζυγος, η μητέρα, η νοικοκυρά. Ενσαρκώνει όλους αυτούς τους ρόλους παράλληλα στους οποίους μάλιστα ανταποκρίνεται με δυναμισμό και με μεγάλη επιτυχία. Η σύγχρονη εργαζόμενη μητέρα έχει πολλές ευθύνες και υποχρεώσεις. Ξεκινά την ημέρα της από νωρίς το πρωί για να διευθετήσει τις εργασίες του σπιτιού πριν φύγει για τη δουλειά της, έως αργά το απόγευμα που θα γυρίσει και θα αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών, το παιχνίδι, το διάβασμά τους και τόσα άλλα που κάνει καθημερινά μια εργαζόμενη μητέρα, Είναι αποδεδειγμένο ότι η γυναίκα είναι αυτή που «κρατά» την οικογένεια. Στηρίζει το σύντροφό της, μεταδίδει αρχές και αξίες στα παιδιά, φροντίζει το νοικοκυριό, καθώς και την ισορροπία, τη συγκρότηση και σύσφιξη των οικογενειακών σχέσεων.

Κατόπιν, Πώς είναι δυνατόν να ξεχάσουμε  να τονίσουμε και να πούμε ένα μεγάλο μπράβο σε μητέρες παιδιών με ειδικές ανάγκες και παιδιών με προβλήματα υγείας,  μητέρες ήρωες που πασχίζουν καθημερινά να κάνουν τον κόσμο πιο όμορφο για χάρη των παιδιών τους, που μας υπενθυμίζουν ότι πρέπει να εκτιμάμε την ζωή και να είμαστε δεκτικοί στην διαφορετικότητα. Μητέρες που σπαταλάνε  δεκαπλάσια ενέργεια και υπομονή , αγωνίζονται καθημερινά ,με τεράστια αντοχή και δύναμη αλλά λατρεύουν και αγαπούν τα παιδιά τους για αυτό που είναι. Σ αυτές τις μητέρες αξίζει να πούμε ένα τεράστιο ευχαριστώ  όλοι εμείς γιατί μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους!.

Τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ και σ’αγαπώ στις μανούλες που δεν είναι πια κοντά μας. Στις μανούλες που θα έδιναν και την ζωή τους για μας και  μας δίδαξαν αξίες, ήθος,  αγάπη, δεν είναι πια εδώ για να τις ευχαριστήσουμε, αλλά θα τις κουβαλάμε πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μας και θα τις κρατάμε μέσα μας ζωντανές, γιατί ό,τι θυμάσαι και αγαπάς δεν πεθαίνει ποτέ…….

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΑ!

Γεώργιος Βιζυηνός: Η μητέρα

Πώς να πειράξω τη μητέρα

να κάμω εγώ να λυπηθεί,

που όλη νύχτα κι όλη μέρα

για το καλό μου προσπαθεί;

Πώς ν' αρνηθώ ή ν ' αναβάλω

ό,τι ορίζει κι απαιτεί,

αφού στη γη δεν έχω άλλο

κανένα φίλο σαν αυτή;

Αυτή στα στήθη τα γλυκά της

με είχε βρέφος απαλό,

με κάθιζε στα γόνατά της

και μ' έμαθε να ομιλώ.

Αυτή με τρέφει και με ντύνει

όλο το χρόνο που γυρνά,

και δίπλα στη μικρή μου κλίνη,

σαν αρρωστήσω ξαγρυπνά.

Αυτή σαν πέσω και χτυπήσω

φιλά να γειάνει την πληγή.

Αυτή, τι πρέπει να αφήσω

και τι να κάμω μ'΄οδηγεί.

Πώς το λοιπόν τέτοια μητέρα

να κάμω εγώ να λυπηθεί,

που όλη νύχτα κι όλη μέρα

για το καλό μου προσπαθεί;

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ/ΣΥΝΤΑΞΗ:

ΠΑΙΝΕΣΗ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ

ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ