Ο ΄΄Αυτιάς΄΄ γράφει αυτά που ακούει!!! 

Οι εκλογές είναι άτιμο πράγμα και ειδικά πριν από αυτές. 

Σ΄ αυτό το προεκλογικό διάστημα βλέπεις χαρακτήρες βλέπεις αξιοπρέπεια βλέπεις ηθικές και από την άλλη μεριά βλέπεις... τι βλέπεις…βλέπεις αχαριστία, συμφέροντα, καρέκλες, θέσεις. 

Σαν ‘’Αυτιάς’’ που είμαι ακούω πολλά και διάφορα και αναρωτιέμαι σε τι πόλη ζούμε. 

‘Έχω βγάλει το δικό μου συμπέρασμα ότι ζούμε σε μια πόλη της άρνησης της στασιμότητας του προσωπικού βολέματος και κοιμόμαστε με την ιστορία μας κάθε βράδυ. 

Οι εκλογές έρχονται και κανένας ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΣ υποψήφιος Δήμαρχος δεν έχει πάρει θέση και δεν τον έχουμε ακούσει τι σκέψεις έχει για την Σπάρτη του αύριο. 

Η Σπάρτη διατηρεί την πρωτιά της πιο στάσιμης πόλης σε ανάπτυξη.

Και γιατί αυτό;;; 

Η απάντηση απλή... 

ρε φίλε δεν θέλουμε να γίνει τίποτα, όταν έκλαιγαν μερικοί κάτω από τους ξεραμένους φοίνικες , τι περιμένεις να τους αρέσουν τώρα τα πλατάνια; 

Συνεχίζουν οι ασχετοκαθοδηγούμενοι γνωστοί - άγνωστοι να παίζουν με την λάσπη στον ανεμιστήρα λέγοντας ότι ο εργολάβος θα φυτέψει τα πλατάνια μαζί με τη γλάστρα και ο άσχετος Δήμος δεν κάνει τίποτα. 

Δεν ξέρω αν είμαστε για γέλια ή για κλάματα όταν από τον καναπέ του, ο κάθε ειδικός επί της γεωπονίας σχολιάζει και στη συνέχεια ο καθηγητής γεωπονίας με μάστερ σχολιάζει και αυτός βάζοντας καρδούλες και χειροκροτήματα στο fb.

Kαι ρωτάω ήρεμα ... 

υπάρχει ελπίδα γι αυτήν τη πόλη; 

Υπάρχει δήμαρχος ή αν θέλετε Δημοτική αρχή που μπορεί να αντιμετωπίσει την τόση τοξικότητα, την τόση ασχετοσύνη, την τόση άρνηση, τον τόσο πόλεμο για αλλαγή σε αυτή τη πόλη, που όπως είπαμε κοιμάται μόνο αναπολώντας τους 300 του Λεωνίδα. 

Αλλά τι θέλω και αναφέρω για τους 300 του Λεωνίδα... 

όταν εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος σε συνεδρίαση Δημοτικού συμβουλίου είπε... 

τι δουλειά είχε ο Λεωνίδας να πάει 500 χλμ μακριά να πολεμήσει και εμείς να τρέχουμε τώρα να τον τιμήσουμε. 

αλλά τι λέω ... 

όταν εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος σε συνεδρίαση Δημοτικού συμβουλίου είπε ...

τι δουλειά είχαν στις επετειακές εκδηλώσεις των 2.500 χρόνων από την μάχη των Θερμοπυλών να περάσουν χαμηλά τα πολεμικά αεροπλάνα πάνω από το άγαλμα του Λεωνίδα και να φοβηθούν τα Σπαρτιατόπουλα. 

Δυστυχώς όμως αυτοί διεκδικούν ξανά την ψήφο μας για μια θέση έμμισθη στο Δημοτικό συμβούλιο Σπάρτης. 

Τελικά αυτοί είμαστε; τέτοια φυντάνια μας αξίζουν; 

ΟΧΙ κατηγορηματικά . 

Σε αυτή τη πόλη δεν μας αξίζουν τέτοια πρόσωπα. 

Στο περιθώριο πρέπει να μπουν. 

Και όχι μόνο αυτοί.

Στο περιθώριο και αυτοί που πούλησαν τους συνδυασμούς τους μπροστά στη διεκδίκηση της θεσούλας. 

Μία φορά προδότης μια ζωή προδότης λέει ο λαός. 

Εγώ σαν ΄΄Αυτιάς΄΄ τα ακούω και τα λέω, εσύ ζύγισε και αποφάσισε. 

Οι άγνωστοι μέχρι χθες που δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας (τι πασοκική ατάκα και αυτή)  έγιναν νοματαίοι και κουμανταδόροι της πόλης. 

ΕΞΩ από κάθε συνδυασμό... αλλιώς θα είναι υπεύθυνος ο νέος αρχηγός τους. 

Είπαμε μια φορά προδότης μια ζωή προδότης. 

Η Σπάρτη πρέπει να αλλάξει και θ΄ αλλάξει μόνο με πρόσωπα που το πιστεύουν αλλά και το μπορούν.

Ποιοι είναι αυτοί... μεγάλοι άνθρωποι είστε- είμαστε ας δούμε και ας αποφασίσουμε. 

Έχουν πάρει φωτιά τα αυτιά μου με αυτά που ακούω οπότε θα έχουμε πολλά να πούμε. 

Ο ‘’Αυτιάς’’

Υγ. Κουίζ

Ποια φωτογραφία σας αρέσει