Θα ήταν άστοχο, να τοποθετείται κανείς με απόλυτη βεβαιότητα- δεν ζούμε στην εποχή του απόλυτου - στο τι είναι λάθος ή σωστό, ποιος έχει λιγότερο δίκιο ή περισσότερο άδικο, ποιος εντέλει θα έχει όφελος και ποιος θα βγει χαμένος από τις επιλογές του.

Δεν είναι επίσης καθόλου χρήσιμο, όταν μιλάμε για ένα πολιτικό οργανισμό, και εν προκειμένω για το ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία που βρίσκεται -όπως φαίνεται- στα πρόθυρα μιας διάσπασης.

Η μόνη διαπίστωση που μπορεί να διατυπώνεται ως βεβαιότητα είναι ότι η εικόνα στο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ όπως έχει διαμορφωθεί μετά τις εθνικές εκλογές του καλοκαιριού δεν μπορεί να παραμείνει ίδια. Ο Γόρδιος Δεσμός πρέπει να λυθεί.

Το 17,8% του ελληνικού λαού προς τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν είναι απλώς και μόνο ένας εκλογικός αριθμός, δεν είναι μία εντολή απωθητικής διάλυσης. Είναι μία εντολή προς τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία να ασκήσει με αποτελεσματικότητα τα καθήκοντά του ως αξιωματική αντιπολίτευση, να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της κοινωνίας και να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διακυβέρνηση της χώρας. 

Ακόμη και μετά το σοκ της 21ης Μαΐου και τη βαριά και αναπάντεχη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. οι αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες του 20,07% δεν εγκατέλειψαν την επιλογή τους. Οι περισσότεροι εξ αυτών την υπερασπίστηκαν και στις δεύτερες εκλογές, διαψεύδοντας τις επιφανειακές πολιτικές αναλύσεις ότι το ΠΑΣΟΚ θα μπορούσε να είναι η νέα αξιωματική αντιπολίτευση στη Βουλή. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. οφείλει να μείνει όρθιος για να δικαιώσει τους ψηφοφόρους του και όλους εκείνους τους προοδευτικούς πολίτες που παρακολουθούν από απόσταση και περιμένουν ένα εναλλακτικό αλλά πλήρες και πειστικό πολιτικό σχέδιο για να κρατηθούν. Κι αυτό δεν μπορεί να συμβεί όσο υπάρχει η σημερινή κατάσταση.

Το χάσμα που έχει δημιουργηθεί μετά τις  τελευταίες εξελίξεις, γίνεται και βαθιά πολιτικό. 

Ο Αλέξης Τσίπρας στην τελευταία ομιλία του ως Πρόεδρος όλου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έκανε λόγο για «έναν ιστορικό κύκλο που κλείνει» και για μια «νέα αρχή».

Όταν κλείνει ένας ιστορικός κύκλος οφείλεις να αποτιμήσεις το σύνολο του κύκλου και όχι μόνο την κυβερνητική ή αντιπολιτευτική περίοδο. Δεν το κάναμε, και συνεχίζουμε και σήμερα επί  της ουσίας να το αποφεύγουμε. Τα συμπεράσματα μιας τέτοιας αποτίμησης θα μπορούσαν να λύσουν το Γόρδιο Δεσμό. Πρέπει να μιλήσουμε ειλικρινά με την ιστορία. «Αριστερά που αντέχει την αυτοκριτική, ξέρει τι σημαίνει μετατροπή, αγώνας κι ευθύνη». 

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ, ένα συνέδριο απολογισμού και αυτοκριτικής και σύνθεσης, για να ξεπεραστούν οι υπαρκτές διαφορές. Έχει ανάγκη από ένα συνέδριο ισχυρής, αριστερής, δημοκρατικής, προοδευτικής ταυτότητας προσανατολισμένο στο αύριο. Χρειαζόμαστε κοινωνικές και πολιτικές πρωτοβουλίες για την συγκρότηση δημοκρατικού μετώπου, αλλά και νέο οργανωτικό ξεκίνημα με επιμονή και υπομονή για ένα μαζικό κόμμα ενεργών μελών και δομών, με σταθερή κοινωνική σύνδεση και όργανα που θα εκφράζουν την νέα σύνθεση.

Τώρα είναι η ώρα στο έκτακτο συνέδριο να συζητηθεί η κατάργηση των γραφειοκρατικών πλέον τάσεων και την αντικατάσταση τους με τη δημιουργική συμβολή  ρευμάτων σκέψης που θα να λειτουργούν, από συνέδριο σε συνέδριο.

Για να γίνουν πράξη όλα αυτά τα μέλη του κόμματος, οι μόνοι «ιδιοκτήτες» του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. θα πρέπει μέσα από έναν εξαντλητικό προσυνεδριακό διάλογο, που πρέπει να ξεκινήσει άμεσα να συζητηθούν όλα χωρίς φόβο και πάθος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ από την ίδρυσή του υπήρξε τόπος πολιτικής συνάντησης διαφορετικών ρευμάτων της Αριστεράς, που εκκινούσαν από την κουμμουνιστογενή παράδοση και έφτανε μέχρι και τις παρυφές του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Στην σπηλιά που μαζευτήκαμε,  ξεκινήσαμε στη βάση μιας πολιτικής συμφωνίας και μιας πολιτικής ενότητας, με την προοπτική να συγκροτήσουμε  μια ενιαία πολιτική οντότητα με ιδεολογικοπολιτική ταυτότητα και οργανωτική αυτονομία.

Η πορεία αυτή ανακόπηκε στα χρόνια των κυβερνητικών καθηκόντων.

Αντί το 2015 η κυβέρνηση να λειτουργήσει ως πυρήνας προωθητικός κοινωνικής διασύνδεση, ο κυβερνητικός κυνισμός σε συνθήκες δημοσιονομικά ασφυκτικές, κατέληξε να οδηγήσει στην κρατικοποίησή του κόμματος και στην αποκοπή του από το μαζικό χώρο. Οι ιδέες και οι δράσεις υποχώρησαν. Επικράτησε η ανάθεση και εφησυχασμός. Δεν ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ ποια που με την επαφή του με τα κοινωνικά στρώματα έβαζε καθήκον στην κυβέρνηση να λύσει προβλήματα απαιτώντας λύσεις, αλλά η κυβέρνηση στο κόμμα, το μοναδικό καθήκον της στήριξης της.

Έτσι χάσαμε  το πλούτο της επικοινωνία με τους ανθρώπους της δημιουργίας και του μόχθου και μας κατάπιε η γραφειοκρατία, μας ενσωμάτωσε ο κυβερνητισμός. 

Τα μηνύματα την κοινωνικών διεργασιών δεν έφταναν στο κόμμα, το οποίο εξελίχθηκε σε μια «γραφειοκρατική ελίτ», που με το «Πρώτη φορά Αριστερά», περισσότερο σαν σύνθημα, παρά σαν ολοκληρωμένη πολιτική πρόταση, συγκρατούσε μια ελαχιστότατη , αλλά στην ουσία υποτυπώδη και αδύναμη κομματική συνοχή.

Είναι απαίτηση των καιρών να είμαστε εδώ, να παραμείνουμε εδώ γιατί είμαστε  οι ιδέες μας, είμαστε οι θέσεις μας, είμαστε οι προτάσεις μας, είμαστε η παράδοσή μας. Μαζί, ενωμένοι  βάζουμε τον πήχη ψηλά για να δικαιώσουμε τις ελπίδες και τις προσδοκίες ενός ολόκληρου λαού. «Για μια Αριστερά για πάντα»

Παναγιώτης Κουμουνδούρος

Συντονιστής ΝΕ Λακωνίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ