Τα Χριστούγεννα τα σημερινά έχουν χάσει την ψυχή τους. Εκατομμύρια άνθρωποι γυρίζουν, επί μήνες ολόκληρους, γύρω από το Σπήλαιο της Γέννησης, μα δεν μπαίνουν μέσα να προσκυνήσουν. Από κοντά και ο SANTA CLAUS, ένα ξωτικό, ένα παγανιστικό δημιούργημα της φαντασίας των δυτικοευρωπαίων, προϊόν της επιχειρηματικότητας, του κέρδους και του καταναλωτισμού, έχει επισκιάσει τον πραγματικό Μέγα Βασίλειο, τον Πνευματικό Διδάσκαλο και Κορυφαίο Θεολόγο και Πατέρα της Εκκλησίας, που η χριστιανική του ανατροφή και η πνευματική του πορεία τον οδήγησαν στην Θεία Θεωρεία του Αγίου Ευαγγελίου, και στην αυστηρή ασκητική ζωή, παράλληλα με το τεράστιο ποιμαντικό, παιδαγωγικό και φιλανθρωπικό του έργο.

Εκπομπές χριστουγεννιάτικες και πρωτοχρονιάτικες, διαφημίσεις, αναλύσεις, σοβαροφανείς, παρουσιάσεις για το κόστος των «εορτών», προγράμματα εκδρομών σε προορισμούς, δελεαστικά εορταστικά μενού σε πολυτελή ξενοδοχεία και εστιατόρια, βιτρίνες καταστολισμένες, ψώνια – ψώνια - ψώνια, σχέδια και σχεδιασμοί για το χριστουγεννιάτικο και πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν – ποιους θα καλέσουμε, τι θα φάμε, τι θα πιούμε -  κοσμικότητα άφατη, γενικώς, εκεί που μόνο η πνευματικότητα ταιριάζει, ατέλειωτος και πυκνός κουρνιαχτός, που πίσω του κρύβονται τα πραγματικά Χριστούγεννα και η εορτή της Χριστιανικής Πρωτοχρονιάς και του Μ. Βασιλείου. 

Και βέβαια, τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά δεν θα ’χαν χάσει την ψυχή τους, αν πρώτα δεν είχαμε χάσει, εμείς οι άνθρωποι, τη δική μας ψυχή. Και μόνο το γεγονός ότι από τον Οκτώβρη αρχίζουμε να στολίζουμε  δέντρα χριστουγεννιάτικα και να γεμίζουμε τα μπαλκόνια μας με πολύχρωμα λαμπιόνια (κάποιοι τ’ αφήνουν να καίνε όλο το χρόνο), δείχνει την απελπισία και τα αδιέξοδα του σύγχρονου Έλληνα, που νιώθει το κενό και το σκοτάδι μέσα του και πασχίζει, μάταια, να το γεμίσει και να το φωτίσει τεχνητά, να ακουμπήσει στα επιφαινόμενα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, για να πάρει ανάσα, και όχι στο πνεύμα και την αλήθεια τους. Γι’ αυτό, από την επομένη κιόλας των Χριστουγέννων, νιώθει κατάθλιψη κι αισθάνεται άδειος, παρά τις τεράστιες προσπάθειες που έκανε για το αντίθετο.

Ως Έλληνες, είχαμε διαμορφώσει μια ισχυρή και πρότυπη κοινωνία, βασισμένη πάνω σε Αρχές, Ιδανικά και Αξίες, που οι ρίζες τους βρίσκονταν στα χρόνια του Ομήρου και της Κλασσικής Εποχής, στα Ορθόδοξα Μηνύματα της Χριστιανικής Πίστης μετέπειτα και στην Παράδοση του Ελληνικού Λαού που διαμορφώθηκε μέσα στο πέρασμα των αιώνων. ΟΛΕΣ αυτές οι Αρχές, τα Ιδανικά και οι Αξίες στηρίζονταν πάνω στο θεμέλιο: «Πατρίς-Θρησκεία-Οικογένεια», ένα τρίπτυχο που ΔΕΝ έχει καμιά σχέση με όσους το καπηλεύθηκαν και το συκοφάντησαν, διαχρονικά, αλλά έρχεται κατευθείαν από τις παρακαταθήκες των Προγόνων μας:

"Ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε,
ἐλευθεροῦτε πατρίδ᾽, ἐλευθεροῦτε δὲ
παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τε πατρῴων ἕδη,
θήκας τε προγόνων· νῦν ὑπὲρ πάντων ἀγών."

«Εμπρός, των Ελλήνων, γενναία παιδιά! 

να ελευθερώσετε πατρίδα, τέκνα, γυναίκες 

και των πατρικών θεών σας να ελευτερώστε τα ιερά

 και των προγόνων τους τάφους· 

τώρα για όλα ᾽ναι που πολεμάτε.»

Μτφρ: Ι. Ν. Γρυπάρης

Αυτή ήταν η μνημειώδης αρχή του ελληνικού παιάνα στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, 480 π.Χ., και άλλη επιχειρηματολογία ΔΕΝ χρειάζεται.

Δυστυχώς, ριγμένοι, οι Έλληνες, μέσα στο «γουδί» της παγκοσμιοποίησης πολτοποιηθήκαμε από το γουδοχέρι της και γίναμε ο σημερινός, άχρωμος-άγευστος και άοσμος πολτός, χάνοντας την ταυτότητά μας και τους συνεκτικούς μας δεσμούς με την Πίστη μας, την Πατρίδα, την Οικογένεια, την Παράδοση, τον Πολιτισμό μας , την Ελληνική Παιδεία … με ΟΛΑ, δηλαδή,  εκείνα που ήταν το στιβαρό πηδάλιο και η αλάθευτη πυξίδα μας στο μεγάλο ταξίδι του καραβιού της Ελλάδας στους ωκεανούς των αιώνων.

Ο σημερινός Έλληνας φαίνεται να τα έχει ΟΛΑ αλλά δεν έχει τίποτε, γιατί δεν έχει Χριστό, Πατρίδα και Οικογένεια στην καρδιά του. Αντίθετα, οι Έλληνες οι παλαιοί δεν είχαν τίποτε, μα τα είχαν όλα, γιατί η καρδιά και η ζωή τους ήταν γεμάτη από Χριστό, Πατρίδα και Οικογένεια. Γι’ αυτό, μέσα στη φτώχεια τους, και μ’ όλα τα ανθρώπινα ελαττώματα και τις αδυναμίες τους,  ήταν ευτυχισμένοι κι ένιωθαν τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά ως τα τρίσβαθα της ψυχής τους, σ’ όλο τους το νόημα,  το βάθος και το μεγαλείο.

«Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά, αφού μας ανεβάζει ψηλά, πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική, να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. Τότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις άγιες ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε αγίας ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας τον Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολλή ευλάβεια κάθε γιορτή.»

ΑΓΙΟΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

                                                                           Σπάρτη 30-12-2023

                                                                                       Βαγγέλης Μητράκος