Πριν βάλουμε το εαυτό μας στη διαδικασία να γευτεί το δηλητήριο κάποιων ανθρώπων, καλό θα ήταν να τους γνωρίσουμε ώστε να αποφύγουμε να τους βάλουμε στη ζωή μας ή ακόμη κι αν τους βάλουμε ή τους έχουμε βάλει,.

Απλά να γνωρίζουμε ότι χρειάζεται να είμαστε προσεκτικοί μέχρι που θα τους αφήσουμε να μας ‘ακουμπήσουν' χωρίς να μας περάσουν την τοξικότητά τους. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι άνθρωποι; 

9 τύποι ανθρώπων που μας μολύνουν την ψυχή

Οι συμβουλάτορες

Είναι εκείνοι που σπεύδουν να μοιραστούν μαζί σας τις ύπουλες και φαρμακερές τους σκέψεις πάνω σε θέματα που είναι ευαίσθητα για εσάς.
«Καλέ δε σου πάει καθόλου αυτό που φοράς. Σε δείχνει χοντρό/ή . Πρέπει να έχεις βάλει κάποια κιλά.
«Θυμάσαι την τελευταία φορά που φέρθηκες έτσι και ξεφτιλίστηκες;»
«Ακόμη με εκείνον είσαι που σε υποβιβάζει και σε υποτιμάει;»

Ακόμα κι αν δεν ζητήσετε ποτέ την άποψη ή τη γνώμη τους, εκείνοι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να βεβαιωθούν ότι ακούσατε τα φαρμακερά τους σχόλια. Και αν τους παρατηρήσετε προσεκτικά, καθώς μοιράζονται τις “αξιόλογες και πολύτιμές τους απόψεις', θα δείτε εκείνο το προσποιητό χαμόγελο του Joker. 

Αυτοί οι άνθρωποι τρέφονται από τον πόνο των άλλων και παίρνουν τεράστια χαρά και απόλαυση όταν δηλητηριάζουν το μυαλό σας. Γι΄αυτό θα ήταν καλό να μείνετε μακριά τους και να θυμάστε: « ένας ανέντιμος και ύπουλος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος από ένα άγριο ζώο. Το ζώο μπορεί να αφήσει πληγές στο σώμα σας, αλλά ένας ύπουλος άνθρωπος θα αφήσει πληγές στην ψυχή σας».

Οι κακομοίρηδες

Εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που δε θέλουν να βοηθηθούν, άσχετα αν μπορεί να φαίνεται ότι χρειάζονται βοήθεια. Στην ουσία δεν τη χρειάζονται, απλά θέλουν να παίξουν έναν ρόλο που αγαπάνε ιδιαίτερα: τον ρόλο του θύματος. Θέλουν να τους λυπηθείτε, να κατανοήσετε πόσο πολύ έχουν πληγωθεί. Το αν έχουν πληγώσει φυσικά ούτε λόγος. Έτσι ξέρουν να παίρνουν αυτό που θέλουν. Με την κλάψα.

Όλοι είναι κακοί και άδικοι μαζί τους, ενώ εκείνοι είναι τα καλά παιδιά που κάνουν τόσα πολλά για τους άλλους και οι άλλοι τους το ανταποδίδουν με εκμετάλλευση και αδιαφορία. Κλαψ, κλάψ και να, τράφηκαν από τη δική σας ενέργεια. Αν είναι και καπάτσοι, θα καταφέρουν να κάνετε και πράγματα για εκείνους, καθώς είναι το πληγωμένο αηδόνι , και πώς να αντισταθεί κανείς σε ένα τόσο γλυκό πληγωμένο πλασματάκι; Θα το πληγώσει περισσότερο; Όχι φυσικά.

Οι ενδεείς

Ξέρετε το ρητό που λέει: «δώσε σε έναν άνθρωπο ένα ψάρι και θα φάει για μια μέρα. Μάθε του να ψαρεύει και θα έχει να φάει για όλη του τη ζωή». Αυτοί οι άνθρωποι δε θέλουν να τους μάθεις να ψαρεύεις. Θέλουν το δικό σας ψάρι και να είστε εκεί να τους ‘ταΐζετε' αδιάκοπα. Και αλίμονο αν τολμήσετε να δημιουργήσετε χώρο ώστε να πάρετε και καμιά ανάσα, τότε θα το χρησιμοποιήσουν εναντίον σας για να σας κάνουν να αισθανθείτε τύψεις και ενοχές.

Και πιστέψτε με ξέρουν πολύ καλά να το κάνουν αυτό. Φοβούνται μη χάσουν το ψάρι και τη μεγάλη κουτάλα που θρέφει τον εγωισμό τους. Στην ουσία όμως δεν ξέρουν ότι οι ίδιοι είναι ψάρια σε μια περιορισμένη γυάλα, όπου φυσικά ζουν μια περιορισμένη ζωή. Και για να μην τους αδικήσουμε ας μην τους ονομάσουμε απλά ψάρια, αλλά χρυσόψαρα. Ας δείξουμε λίγη κατανόηση για τα μυαλά που κουβαλάνε. 

Οι γκρινιάρηδες

Πώς θα μπορούσαν να λείπουν από τη λίστα; Ας τους τιμήσουμε με αυτό το άρθρο. Όλοι μας έχουμε προβλήματα και όλοι μας έχουμε ανάγκη να μοιραστούμε κάποια από τα προβλήματά μας. Αλλά το να βρισκόμαστε γύρω από ανθρώπους που γκρινιάζουν και παραπονιούνται 24ώρες το 24ωρο , αυτό είναι εξαντλητικό.  Οι γκρινιάρηδες σου απομυζούν όλη σου την ενέργεια με το να σου λένε συνεχώς τι δεν πάει καλά με όλον τον κόσμο.

Στο σπίτι τους θα δείτε ότι οι καθρέφτες είναι σπασμένοι. Όχι, δεν έσπασαν από μόνοι τους ώστε να δικαιολογήσουν την κακή τύχη που στέλνει το Σύμπαν στον πλανήτη Γη, αλλά τους σπάσανε οι ίδιοι φοβούμενοι μήπως κάποια στιγμή δούνε την αλήθεια κατάματα, ότι δηλαδή ο καθένας φτιάχνει τη μοίρα του.

Οι κριτές

Είναι εκείνα τα καλά παιδιά που έχουν στεφτεί δικαστές από μόνοι τους. Συνήθως έχουν πέντε δάχτυλα , αλλά μόνο το ένα χρησιμοποιούν, το οποίο είναι στραμμένο σε όλον τον υπόλοιπο κόσμο.

Κρίνουν και κατηγορούν φίλους, συντρόφους, γονείς, παιδιά, συναδέλφους, αφεντικά, σκυλιά, γατιά και την κότα της γιαγιάς τους που δεν έκανε ποτέ καλά αυγά , και καθιστούν τους πάντες και τα πάντα υπεύθυνα για τη μίζερη ζωή τους καθώς επίσης για να δικαιολογήσουν τις απαράδεχτές τους συμπεριφορές. Δεν έχουν μάθει ποτέ να αναλαμβάνουν ευθύνη για τη δική τους ζωή. Γιατί άλλωστε; Είναι κουραστικό αυτό. Οι άλλοι φταίνε. Εκείνοι ποτέ.

Οι επιτήδειοι

Είναι εκείνοι που ασκούν πιέσεις για να πετύχουν τον σκοπό τους. Ενίοτε και προσβολές ή απειλές. Εδώ θέλω να επισημάνω πως είναι αρκετά δύσκολο να τους αναγνωρίσει κανείς από την αρχή, ειδικά αν είναι άτομα του οικείου ή οικογενειακού τους περιβάλλον. Ξέρουν τι να πουν , πώς να το πουν και πότε να το πουν. Η στρατηγική τους είναι απίστευτη. Τις περισσότερες φορές αισθάνεται κανείς ότι εκείνοι είναι οι τέλειοι άνθρωποι και οι υπόλοιποι είναι τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού.

Η αλήθεια είναι πως μπορεί να μην τους αναγνωρίσουμε από την αρχή με τα μάτια, αλλά η διαίσθησή μας θα μας δώσει τα κατάλληλα σινιάλα. Αν έχουμε μάθει να την ακούμε τότε θα καταφέρουμε να γλιτώσουμε τον εαυτό μας από πολύ πόνο και δράμα που θα προέλθει από τον τρόπο που χειραγωγούν.

Ενεργειακά Βαμπίρ

Αν και τα βιβλία με Βαμπίρ έχουν γίνει best seller, τα Ενεργειακά Βαμπίρ δε θα δουν τον εαυτό τους ποτέ στη λίστα των προτιμήσεων του κοινού. Αν θέλετε να τους αναγνωρίζετε το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να παρατηρήσετε την ενέργεια σας. Σε περίπτωση που αισθανθείτε ότι είστε πάντα ‘πεσμένοι' όταν βρίσκεστε μαζί τους, τότε εκείνοι έχουν κάνει τη δουλειά τους, σας έχουν απομυζήσει.

Οι ‘νεκροθάφτες'

Είναι εκείνα τα παιδιά που κουβαλάνε μαζί τους φτυάρια και πλέον κουβαλάνε και selfie stick για να επιδείξουν με καμάρι όλους όσους έχουν σκοπό να θάψουν ή όλους όσους έχουν θάψει ήδη. Το θάψιμο τούς έχει γίνει εθισμός. Φυσικά όλο αυτό γίνεται επειδή η δική τους ζωή είναι τόσο μίζερη που αντί να θάψουν εκείνη και να δουν πως θα τη φτιάξουν πιο ενδιαφέρουσα και χαρούμενη, προτιμούν την εύκολη λύση: το φτυάρι.

Οι κόλακες

Ένα από τα πιο σπουδαία μαθήματα που εγώ προσωπικά έχω πάρει από τη ζωή είναι να πατάω με τα πόδια μου γερά στο έδαφος, γιατί όπως είπε και ο Lao Tzu πριν 2500 χρόνια: «Αν στέκεστε με τα δύο πόδια στο έδαφος, τότε πάντα θα κρατάτε την ισορροπία σας».

Αν ξέρετε την πραγματική σας αξία, τότε δε θα χρειάζεστε καμία κολακεία. Θα καταλαβαίνετε πότε οι άνθρωποι σας συμπαθούν και πότε όχι και αυτό δε θα έχει να κάνει με σας. Αλλά αν δε γνωρίζετε την πραγματική σας αξία (που είμαι σίγουρη ότι είναι πολύ μεγάλη) τότε οι σαγηνευτικοί και γεμάτοι απάτη έπαινοι κάποιων ανθρώπων θα σας παγιδεύσουν ώστε να κάνετε αυτό που εκείνοι επιθυμούν. Προσέξτε τα υπερβολικά ωραία λόγια. Όσο και να αγγίζουν την αλήθεια για αυτό που είστε, δείτε μήπως κρύβουν κάτι άλλο από πίσω.

Θα ήθελα να κλείσω επισημαίνοντας ότι κάθε άνθρωπος αξίζει να του φέρονται με σεβασμό και αγάπη. Και πιστεύω μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας ότι όλοι είμαστε αγάπη . Όμως έμαθα ότι εκεί έξω κυκλοφορούν πολλοί λύκοι με την αμφίεση προβάτου. Κάποιες φορές έμαθα με σκληρό τρόπο ότι δεν κολυμπάμε όλοι μας μέσα στα νερά της Αλήθειας και της Αγάπης.

Γι αυτό είναι σημαντικό να τιμάμε και να αγαπάμε τον εαυτό μας αρκετά ώστε να απομακρύνουμε ή να μάθουμε να διαχειριζόμαστε εκείνους τους ανθρώπους που δεν μας αγαπούν και δε μας τιμάνε και που δεν είναι ακόμη έτοιμοι να κολυμπήσουν μαζί μας στα όμορφα νερά της Αγάπης.