Θλίψη και αγανάκτηση προκαλεί στους συνταξιούχους η ανακοίνωση του πρωθυπουργού κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι με τα 300 εκατομμύρια που θα εισπράξει από τη φορολόγηση των υπερκερδών των διυλιστηρίων θα «στηρίξει», με χριστουγεννιάτικο φιλοδώρημα, τους παλαιούς συνταξιούχους, που λόγω της διαβόητης προσωπικής διαφοράς, δεν έχουν δει (και πολλοί δεν θα δουν μέχρι να πεθάνουν) αύξηση στις συντάξεις τους. 

Επειδή οι συνταξιούχοι ΔΕΝ είναι Λωτοφάγοι, θυμούνται  πως το 2016,  με το νόμο 4387 (τον αλήστου μνήμης Νόμο Κατρούγκαλου) η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα, κατ’ εντολήν των δανειστών και των μνημονιακών αφεντικών, επανυπολόγησε και μείωσε δραματικά τις συντάξεις για τους νέους συνταξιούχους ενώ για τους παλαιούς συνταξιούχους επινόησε το μακιαβελικό σχέδιο της προσωπικής διαφοράς. 

Η προσωπική διαφορά, η οποία διαφημίστηκε από τα τότε κυβερνητικά παπαγαλάκια ως μέτρο θετικό και φιλολαϊκό, στην πραγματικότητα ήταν μια σφιχτή θηλιά διαρκείας στο λαιμό των παλαιών συνταξιούχων, αφού κάθε αύξηση που τυχόν δίνεται έκτοτε στις συντάξεις, απορροφάται από την  «προσωπική διαφορά» και ο συνταξιούχος δεν παίρνει στο χέρι ούτε ένα ευρώ αύξησης. Κι αυτό θα συμβαίνει μέχρι να μηδενιστεί  («ζήσε Μάη μου, να φας τριφύλλι»)  η προσωπική διαφορά.

Καθ’ όμοιον τρόπο δόθηκε στους νέους συνταξιούχους, που ξεκινούσαν με τις νέες μειωμένες συντάξεις της φτώχειας, η υπόσχεση και η ελπίδα ότι κάποια στιγμή, με τις αυξήσεις που θα τους δίνονται κάθε χρόνο θα φτάσουν στο ύψος των συντάξεων των παλαιών.  

«Μ’ ένα σμπάρο δυο τρυγόνια», λοιπόν, από την τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ: 

Οι μεν παλαιοί συνταξιούχοι, έμειναν καθηλωμένοι, (πολλοί εξ αυτών για πάντα) χωρίς καμιά αύξηση, οι δε νέοι με συντάξεις πενιχρές και με αυξήσεις φιλοδωρήματα  (ΠΑΝΤΑ κάτω απ’ τον πληθωρισμό), βαυκαλίζονται ότι θα φτάσουν κάποια στιγμή τους καθηλωμένους παλαιούς συνταξιούχους. 

Θυμούνται, επίσης,  οι συνταξιούχοι ότι η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, το 2016,  «χάλασε τον κόσμο» τόσο εντός όσο και εκτός Βουλής, καταγγέλλοντας τον νόμο Κατρούγκαλου, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, διαμηνύοντας προς κάθε κατεύθυνση  πως όταν γίνει κυβέρνηση θα καταργήσει τον εξοντωτικό για τους συνταξιούχους νόμο Κατρούγκαλου και θα αποκαταστήσει τις τεράστιες αδικίες που δημιούργησε ο τερατώδης αυτός μνημονιακός νόμος του ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως αλλοίμονο: Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ έγινε έκτοτε 2 φορές κυβέρνηση και ο Νόμος Κατρούγκαλου-ΣΥΡΙΖΑ «ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΎΕΙ» (συμπληρώθηκε, μάλιστα, και με το νόμο Βρούτση) και παράγει τα ίδια αποτελέσματα σε βάρος των  συνταξιούχων. 

Για τον λόγο αυτό η εξαγγελία Μητσοτάκη για παροχή εφάπαξ χριστουγεννιάτικου επιδόματος στους παλαιούς συνταξιούχους, που λόγω προσωπικής διαφοράς έχουν ξεχάσει τι πάει να πει αύξηση, μοιάζει με την μπανάνα της Τσίτας:

 Όλοι θυμούνται στις παλιές ταινίες του Ταρζάν την μαϊμουδίτσα την Τσίτα, που όταν της πέταγαν μια μπανάνα έκανε κωλοτούμπες  για να πει «ευχαριστώ» και για να της δώσουν μια μπανάνα ακόμα. Είναι, πραγματικά, κρίμα, που η κυβέρνηση της ΝΔ έχει την αντίληψη πως οι συνταξιούχοι είναι Τσίτες και πως θ’ αρχίσουν τις κωλοτούμπες και τα «ζήτω» με ένα εφάπαξ επίδομα-μπανάνα.

 Όπως πολύ σωστά γράφτηκε: 

«Αν κάποιος θέλει να βγάλει ένα συμπέρασμα, είναι ότι τόσο η ΝΔ - σαν σημερινή κυβέρνηση - όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ - σαν η πιο κακόφημη κυβέρνηση της δήθεν αριστεράς - έχουν την ίδια φιλοσοφία, που έχει σαν στόχο την παραπέρα φτωχοποίηση των απόμαχων της δουλειάς, που είναι και το πιο αδύναμο κοινωνικά στρώμα άρα και το πιο ευάλωτο».

Απέναντι σ’ αυτήν την εξοντωτική για τη χώρα, τον λαό και τους συνταξιούχους κατάσταση ΔΕΝ υπάρχει άλλος δρόμος εκτός από εκείνον της αντίστασης, της άρνησης αποδοχής  και τελικά της ανατροπής αυτής της πολιτικής. 

Ο ελληνικός λαός ΠΡΕΠΕΙ, οριστικά και αμετάκλητα,  να γυρίσει τις πλάτες του στα κόμματα που άσκησαν εξουσία   και τον οδήγησαν στη μνημονιακή Ελλάδα της φτώχειας, της μιζέριας, της υποταγής και της δυστυχίας (ΠΑΣΟΚ - ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΣΥΡΙΖΑ) και να αναζητήσει διεξόδους ρεαλιστικές, γόνιμες και προοδευτικές, για μιαν Ελλάδα που θα ανήκει στους Έλληνες, όχι ως σύνθημα αλλά ως πολιτική πράξη  και θα υπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα του Έλληνα εργαζόμενου και συνταξιούχου και όχι οποιουδήποτε κατεστημένου.  

Η πλατιά αποδοκιμασία των κομμάτων εξουσίας, τα οποία ευθύνονται για τις δραματικές συνθήκες ζωής και εργασίας που έχουν επιβληθεί στο λαό, αλλά  και η διάχυτη λαϊκή αμφισβήτηση και αγανάκτηση που εκφράστηκε στις ευρωεκλογές απέναντί τους, είναι μια καλή και ελπιδοφόρα αρχή, που πρέπει, όμως, να έχει συνέχεια.

Σπάρτη 25-6-2024

Βαγγέλης Μητράκος