Π ρ ό ς

Τόν ῾Ιερό κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς ῾Ιερᾶς Μητροπόλεώς μας

«Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐν τῷ μνήματι.

Χριστός γάρ ἐγερθείς ἐκ νεκρῶν

ἀπαρχή τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο».

Εὐλαβέστατοι Κληρικοί καί Χριστιανοί  μου ᾿Αγαπητοί,

Μέ αὐτά τά ἐμπνευσμένα λόγια ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος πανηγυρίζει τό κορυφαῖο γεγονός τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, τήν ἐκ τῶν νεκρῶν Ἀνάστασή Του, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τό  κέντρο καί τό θεμέλιο τῆς πίστης μας.  Ταυτόχρονα ὅλοι οἱ χριστιανοί πλημμυρίζουμε ἀπό χαρά καί εὐγνωμοσύνη πρός τόν Θεό, ὁ ὁποῖος ἀπό τήν ὑπερβολική Του ἀγάπη πρός ἐμᾶς ἔγινε ἄνθρωπος, ἔπαθε καί ἀναστήθηκε, μέ σκοπό νά δώσει σ΄ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα τήν προοπτική τῆς αἰωνίου Ζωῆς. 

Ἀπόψε, ἀδελφοί μου, ἕνας Νεκρός βγάζει τόν ἑαυτό Του ἀπό τόν τάφο μετά ἀπό τρεῖς ἡμέρες ταφῆς. Ὁ σταυρωθείς Χριστός θριαμβεύει ἐπί τοῦ διαβόλου καί τῆς ἁμαρτίας καί λυτρώνει τόν ἄνθρωπο ἀπό τά δεσμά τοῦ Ἅδη καί τοῦ θανάτου.  Καί καταργεῖ τό κράτος τοῦ θανάτου μέ τή δική Του δύναμη, ἀφοῦ «αὐτεξουσίως ἀνέστη ὡς Θεός». Τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως διαλύει τόν φόβο, τή θλίψη, τήν ἀπελπισία. Ὁ Ἅδης ἔχει πιά ἐρημώσει.

Μή νομίσουμε, ὅμως, ὅτι ὁ Ἅδης, τό κράτος τοῦ θανάτου, ἦταν ἡ «τιμωρία» τοῦ Θεοῦ γιά τήν ἀνθρώπινη ἁμαρτία. Ἦταν τό ἀναπόφευκτο ἀποτέλεσμα τῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό-Πατέρα. Μέ τήν παρακοή τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας  καταστράφηκε ὁ σύνδεσμος τοῦ ἀνθρώπου καί ὅλης τῆς Κτίσης μέ τή Ζωή, δηλαδή μέ τόν Θεό.  Συνέπεια αὐτῆς τῆς ἀκοινωνησίας μέ τόν Δημιουργό μας ὑπῆρξε ἡ ἐξάπλωση τοῦ πνευματικοῦ καί σωματικοῦ θανάτου, δηλαδή ἡ ἀναπότρεπτη ἐπιστροφή στό μηδέν τοῦ ἀνθρώπου καί ὅλης τῆς κτίσης, ἡ ὁποία δημιουργήθηκε «ἐκ τοῦ μηδενός». 

Ὁ μεταπτωτικός ἄνθρωπος μόνος του δέν μποροῦσε νά ἀκυρώσει αὐτό τό τραγικό ἀποτέλεσμα, διότι εἶχε τυφλωθεῖ καί ἀποδυναμωθεῖ  ἀπό τήν πολυώνυμη ἁμαρτία πού φώλιαζε  στήν ψυχή του. Πρίν ἀπό τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ δέν ὑπῆρχε δικαίωση, δέν ὑπῆρχε σωτηρία. Ὅλες οἱ ψυχές, δικαίων καί ἀδίκων, ὕστερα ἀπό   τό  προπατορικό ἁμάρτημα καί τόν χωρισμό  ἀπό τόν Θεό, κατέληγαν στόν Ἅδη. Ὁ Ἅδης  ἦταν τόπος χωρίς τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ καί  γι΄ αὐτό  βασίλευε  τό  αἰώνιο σκοτάδι καί ἡ ἀπελπισία. Χρειαζόταν, λοιπόν, ἡ  θεϊκή   ἐπέμβαση,   γιά   νά

σταματήσει αὐτή ἡ ἀπέλπιδα πορεία τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, ἡ  διαρκής πορεία πρός τόν Ἅδη.

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι αὐτή ἡ ἐπέμβαση, ἡ ὁποία ἐρημώνει τόν Ἅδη, ἐλευθερώνει τίς ψυχές ὅλων τῶν κεκοιμημένων, μέχρι νά ἔλθει ἡ ἡμέρα τῆς κρίσεως, τῆς ἀνταποδόσεως τῶν πράξεών μας. Μέ τήν ἐκ τῶν νεκρῶν ἔγερσή Του ὁ Θεάνθρωπος, παράλληλα, δημιούργησε τίς προϋποθέσεις καί τῆς δικῆς μας σωτηρίας. Μᾶς ἔδωσε τή δυνατότητα, ἐφόσον θελήσουμε καί τόν ἀκολουθήσουμε στή σταυροαναστάσιμη πορεία Του, νά ζήσουμε ἀληθινά καί αἰώνια μέσα στό πέλαγος τῆς ἀγάπης Του, νά κάνουμε τήν Ἀνάσταση προσωπική μας ὑπόθεση καί δικό μας θρίαμβο, νά γίνουμε συγκληρονόμοι τῆς Βασιλείας Του, νά κατοικήσουμε καί πάλι στόν Παράδεισο.

Γιά νά ἀναστηθοῦμε, ὅμως, πρέπει πρῶτα νά κατεβοῦμε στό μνῆμα. Δέν πρόκειται, βέβαια, γιά τόν τάφο πού κάποτε θά φιλοξενήσει τά θνητά σώματά μας ἀλλά γιά τό μνῆμα τῆς νέκρωσης τῶν παθῶν, τῶν νοσηρῶν ἐπιθυμιῶν καί τῶν πονηρῶν λογισμῶν. Αὐτή ἡ νέκρωση τοῦ ἔσω ἀνθρώπου, ἡ ἀποβολή τῶν φθοροποιῶν καί θανατηφόρων πνευματικά συνηθειῶν ὁδηγεῖ ἀναμφίβολα στήν πνευματική ἀνάσταση, στήν ἀπαρχή τῆς πρός τά ἄνω πορείας μας, μᾶς πλημμυρίζει φῶς, ζωή, χαρά καί ἑλκύει τήν παρουσία καί τή σθενουργό χάρη τοῦ Θεοῦ.

Ὁ κόσμος, ἰδιαίτερα στίς μέρες μας, ἀπορρίπτει αὐτόν τόν νέο τρόπο ζωῆς πού προτείνει ὁ Θεός καί ἔχει ὡς ἀφετηρία τή νίκη τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ θανάτου. Πολλοί συνάνθρωποί μας πολεμοῦν τόν θάνατο μέ θάνατο. Παραπλανημένοι  ἀναζητοῦν τή ζωή στά ὑλικά ἀγαθά, στό συμφέρον, στά ὅπλα, στά πρόσκαιρα. Ὁ πολιτισμός μας ἔχοντας θεοποιήσει τή δύναμη, τή φιληδονία, τόν ἐγωισμό, τά ἀφύσικα καί παράλογα δικαιώματα, τοποθετεῖ τή σχέση μέ τόν ἀναστημένο Χριστό στό περιθώριο τῆς καθημερινότητας. Ἡ Ἐκκλησία, ὅμως, παρά τήν πολύμορφη  πολεμική πού δέχεται, μιλᾶ καί θά συνεχίσει νά μιλᾶ γιά τόν Ἀναστημένο Κύριό μας. Θά τόν ζεῖ στά πρόσωπα τῶν Ἁγίων, αὐτῶν πού καταδεικνύουν ὅτι ὁ θάνατος  νικιέται μόνο μέσα ἀπό τή σχέση μέ τόν Ἱδρυτή της. Θά ἐξακολουθήσει νά προτείνει σέ ὅλους μας νά ζήσουμε αὐτή τή σχέση ἀκολουθώντας πορεία πνευματική, μέ τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν στόν στίβο τῆς καθημερινότητας καί τή συνειδητή συμμετοχή μας στά σωστικά μυστήρια. Θά μᾶς προτρέπει νά δεχτοῦμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί νά ἀγαπήσουμε. Θά μᾶς παρακινεῖ ν΄ ἀγωνιστοῦμε γιά τή διόρθωση, τήν ἀνόρθωση καί τήν προσωπική μας ἀνάσταση ἀπό τά δικά μας μνήματα τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀνομίας· νά ἀνακαλύψουμε μέ τόν προβολέα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ὁ καθένας τίς εὐθύνες του· νά ἀπορρίψουμε τόν ὑλιστικό εὐδαιμονισμό, πού δηλητηριάζει τά σπλάχνα μας· νά διορθώσουμε ὅσα λάθη διαπράξαμε καί νά ἐπιστρέψουμε στίς πηγές τοῦ ζῶντος ὕδατος, γλυκαίνοντας τήν ὕπαρξή μας μέ τό Ποτήριο τῆς μυσταγωγικῆς κοινωνίας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὁλόψυχα εὔχομαι, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,  νά ἀνταποκριθοῦμε στό κάλεσμα τοῦ Θεανθρώπου καί νά ἀναφωνήσουμε τόν νικητήριο παιᾶνα: «Χριστός Ἀνέστη. Καί ἐγώ ἀνέστην!».  Χρόνια πολλά καί εὐλογημένα!

ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ 2024

Θερμός εὐχέτης σας πρός τόν ᾿Αναστάντα Κύριο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ