Η Σελήνη, απομακρύνεται αργά αλλά σταδιακά από τη Γη με ρυθμό περίπου 3,82 εκατοστά το έτος, κάτι που θα επηρεάσει τον χρόνο μας όπως τον ξέρουμε σήμερα.

Ο λόγος για τον οποίο σταδιακά απομακρύνεται από τον πλανήτη μας είναι λόγω της βαρύτητας.

Όταν η βαρύτητα της Σελήνης τραβάει τη Γη, αυτό προκαλεί την διόγκωση των ωκεανών προς τα έξω, δημιουργώντας παλίρροιες.

Ωστόσο, όταν η Γη περιστρέφεται, η παλιρροιακή διόγκωση δεν βρίσκεται ακριβώς κάτω από τη Σελήνη. Αντίθετα, είναι λίγο μπροστά από αυτό.

Αυτό ουσιαστικά δημιουργεί ένα είδος «βαρυτικής διελκυστίνδας» και επειδή η παλιρροιακή διόγκωση είναι μπροστά από τη Σελήνη, τραβά τη Σελήνη προς τα εμπρός στην τροχιά της.

Και η ενέργεια έχει κάνει τη Σελήνη να απομακρύνεται σιγά σιγά

Καθώς ο πλανήτης μας απομακρύνεται από τη Σελήνη, οι ημέρες της Γης μεγαλώνουν κατά περίπου 1,7 χιλιοστά του δευτερολέπτου κάθε 100 χρόνια.

Οι επιστήμονες είναι σε θέση να το υπολογίσουν αυτό αφού οι αστροναύτες από τις αποστολές Apollo άφησαν καθρέφτες στο φεγγάρι.

Αναπηδώντας λέιζερ από τους καθρέφτες, η απόσταση από τη Σελήνη μπορεί να μετρηθεί με μεγάλη ακρίβεια.

«Αν και τα 3,78 εκατοστά μπορεί να μην φαίνονται πολλά, αυτή η μικρή διαφορά για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα θα μπορούσε να επηρεάσει τη ζωή στη Γη, κάνοντας τον πλανήτη να επιβραδύνει», δήλωσε στο BBC η διαστημικός επιστήμονας Δρ Μάγκι Άντεριν-Πόκοκ.

«Στην πρώιμη Γη, όταν η Σελήνη σχηματίστηκε πρόσφατα, οι μέρες ήταν πέντε ώρες, αλλά με το φαινόμενο πέδησης της Σελήνης να λειτουργεί στη Γη τα τελευταία 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, οι μέρες έχουν επιβραδυνθεί στις 24 ώρες που γνωρίζουμε τώρα και θα συνεχίσουν να επιβραδύνουν στο μέλλον».

Σχετικά με το πώς υπολογίστηκε αυτό, ο επιστήμονας εξήγησε: «Βλέποντας τις ημερήσιες ζώνες ανάπτυξης των κοραλλιών μπορούμε να υπολογίσουμε τον αριθμό των ημερών που συνέβησαν ανά έτος σε προηγούμενες περιόδους και από αυτό μπορούμε να δούμε ότι οι μέρες μεγαλώνουν, με ρυθμό 19 ωρών κάθε 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια.

«Η διάρκεια μιας ημέρας, ή με άλλα λόγια η ταχύτητα περιστροφής του πλανήτη, παίζει μεγάλο ρόλο στη σταθερότητά του».

Ο Δρ Άντεριν-Πόκοκ το συνέκρινε «ένα πιάτο που περιστρέφεται σε ένα ραβδί» και ότι «το κλειδί είναι να περιστρέφεται γρήγορα η πλάκα, σαν να επιβραδύνει την πτώση της στο πάτωμα».

Προειδοποίησε: «Με παρόμοιο τρόπο, καθώς η περιστροφή της Γης επιβραδύνεται, ολόκληρος ο πλανήτης μας μπορεί να αρχίσει να ταλαντεύεται αργά και αυτό θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις στις εποχές μας».

Αν και «η ανθρώπινη φυλή δεν έχει πολλά να φοβηθεί», η επιστήμονας σημειώνει ότι «τα περισσότερα ζώα δεν είναι τόσο ευπροσάρμοστα και αν αυτές οι αλλαγές συνέβαιναν γρήγορα λόγω μιας ασταθούς πλανητικής ταλάντωσης, τότε τα περισσότερα ζώα δεν θα μπορούσαν να εξελιχθούν αρκετά γρήγορα ώστε να πέσουν σε χειμερία νάρκη ή να μεταναστεύσουν χωρίς κίνδυνο».

Όπως και να έχει...έχουμε λίγο χρόνο ακόμα μέχρι να συμβούν όλα αυτά...

Πηγή: https://www.newsbomb.gr/