Σε κλίμα βαθιάς συγκίνησης πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου «Αθηνούλα, πού πάνε τον πατέρα σου οι χωροφύλακες;» της Αθηνάς Κοττή-Λάτση στη Σπάρτη, την Παρασκευή 11 Απρίλη. Από νωρίς, στο Εργατικό Κέντρο Λακωνίας, ο κόσμος, ανάμεσά τους και απόγονοι αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης και του ΔΣΕ της Λακωνίας, έσπευσε να προμηθευτεί την έκδοση, ενώ η συγγραφέας υπέγραφε τα βιβλία της.

Την εκδήλωση άνοιξε η Μαριάννα Μοίρα, γραμματέας της ΚΟΒ Σπάρτης και μέλος της Τομεακής Επιτροπής Λακωνίας και στη συνέχεια πήρε το λόγο ο Τριαντάφυλλος Ζάβαλης, μέλος της Τομεακής Επιτροπής Λακωνίας, ο οποίος αναφέρθηκε επιγραμματικά στο περιεχόμενο του βιβλίου: Η συγγραφέας, γεννημένη το 1932 στο Γύθειο, ξεκινά καταγράφωντας την καθημερινότητα στα χωριά του Ταϋγέτου και του Πάρνωνα, κατά τα χρόνια της ΕΑΜικής αντίστασης. Στη συνέχεια, εξιστορεί τις εμπειρίες της από τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, ακολουθώντας στα βουνά τον πατέρα της, Μήτσο Κοττή, στέλεχος του ΚΚΕ της Λακωνίας. Ακολουθεί η σύλληψή της το 1947 στην περιοχή των Σουστιάνων, η απόπειρα δολοφονίας της στη Σπάρτη, η καταδίκη της σε ισόβια δεσμά στο Έκτακτο Στρατοδικείο Τρίπολης και η μετέπειτα έκτιση της ποινής στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ, του Αυλώνα, των ανηλίκων στη Κηφισιά μέχρι τις φυλακές της Ακροναυπλίας, όπου και αποφυλακίζεται στο τέλος του Σεπτέμβρη του 1951. Το βιβλίο τελειώνει με τα πρώτα βήματα της ελεύθερης ζωής της και τον αδιάκοπο αγώνα της κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ μέχρι και σήμερα. 

Ο ομιλητής υπογράμμισε την συνεπή, συνεχή και ακατάβλητη αγωνιστική στάση που επέδειξε η συντρόφισσα Αθηνά, όλα αυτά τα χρόνια, παρά τις αντιξοότητες και τις δραματικές συνθήκες στις οποίες έζησε. Στάθηκε στο γεγονός ότι η προσήλωση στο σκοπό της οικοδόμησης μιας ανώτερης κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση καθώς και η διαλεκτική σύνδεση της αγωνιστικής δράσης και της μαρξιστικής γνώσης μέσα στο Κόμμα ήταν τα στοιχεία που διαμόρφωσαν ένα μικρό ανήλικο κορίτσι 15 χρονών σε πρωτοπόρα γυναίκα κομμουνίστρια. Η αδιάκοπη προσφορά της συντρόφισσας Αθηνάς αποτελεί παράδειγμα για όλους μας, σήμερα, σ’ έναν κόσμο που κλυδωνίζεται από τους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς για το ξαναμοίρασμά του, προκειμένου το Κόμμα μας να επιτελέσει τον πρωτοπόρο ρόλο του για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού - κομμουνισμού. 

Η Αθηνά Κοττή-Λάτση στην ομιλία της υπογράμμισε τα εξής: «Εγώ δε γράφω Ιστορία, ούτε κάνω έρευνα. Καταγράφω απλά τις δικές μου εμπειρίες, τη δική μου ζωή, μια και είχα την τύχη να βρεθώ μετά από την Αντίσταση στη δημιουργία και στη δράση του ΔΣΕ, αυτήν τη φορά στον Πάρνωνα. Ήταν για μένα μεγάλη εμπειρία και σταθμός στη ζωή μου, που, παρά τα χρόνια που πέρασαν, παραμένει φωτεινός φάρος στη μνήμη και στην ψυχή μου. Έπρεπε να ζήσει κανείς εκείνες τις συγκλονιστικές στιγμές από κοντά για να γνωρίσει τι θα πει ηρωισμός, αυταπάρνηση, λεβεντιά στη μάχη με το θάνατο. Να ανακαλύψει τη δύναμη και την αντοχή της ψυχής των μαχητών και των μαχητριών στη φωτιά της άνισης μάχης. Νιώθω περήφανη που έζησα εκείνες τις ηρωικές μέρες στον αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, που αποτέλεσε και αποτελεί μέχρι σήμερα κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης στην Ελλάδα.» Τέλος, ανέφερε ότι ένιωσε χρέος της απέναντι στις εγγονές της και όλη τη νεολαία, να γράψει το βιβλίο με τα προσωπικά της βιώματα, καθώς τα σχολικά βιβλία σκόπιμα αποκρύπτουν αυτές τις ηρωικές, βαμμένες με αίμα σελίδες της ιστορίας της αντίστασης και της εποποιΐας του Δημοκρατικού Στρατούς Ελλάδας.

Η εκδήλωση έκλεισε με μουσικοαφηγηματικό αφιέρωμα, που περιελάμβανε απαγγελία ποιημάτων, αφήγηση αποσπασμάτων του βιβλίου, προβολή φωτογραφιών της εποχής, μεταξύ των οποίων φωτογραφίες των μελών της οικογένειας Κοττή και της οικογένειας Λάτση και τραγούδια από τη Βιολέτα Καρούτσου και τους μουσικούς Βασίλη Γκεοργκίεφ και Γιώργη και Νίκο Κόκκορη.