Γιατί ορισμένες στιγμές χαράζονται για πάντα στο μυαλό μας, ενώ άλλες σβήνουν σαν να μην έγιναν ποτέ; Γιατί θυμόμαστε με κάθε λεπτομέρεια πού ήμασταν όταν ακούσαμε ένα μεγάλο νέο, αλλά δεν θυμόμαστε καν τι φάγαμε χθες;

Επιστήμονες του Boston University πιστεύουν ότι βρήκαν την απάντηση. Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Science Advances, ο εγκέφαλος διαθέτει ένα είδος “μηχανισμού διάσωσης” για τις αναμνήσεις και όταν βιώνουμε κάτι έντονο, ενεργοποιούνται νευρωνικά κυκλώματα που σταθεροποιούν όχι μόνο τη μεγάλη στιγμή, αλλά και τις ασήμαντες λεπτομέρειες γύρω της.

Με απλά λόγια, ένα δυνατό συναίσθημα “κολλάει” στον εγκέφαλο σαν ενισχυτής. Αν π.χ. μάθουμε ξαφνικά ένα συγκλονιστικό νέο, ο εγκέφαλός μας θα ενισχύσει αυτόματα και ό,τι συνέβαινε λίγο πριν ή μετά, γιατί θεωρεί ότι όλα αυτά ίσως έχουν σημασία για την επιβίωσή μας.

Η ομάδα του Robert M. G. Reinhart έδειξε μέσα από δέκα διαφορετικά πειράματα και 650 συμμετέχοντες ότι αυτή η διαδικασία δεν είναι τυχαία και ο εγκέφαλος λειτουργεί με ένα είδος προτεραιότητας. Όσο πιο κοντά βρίσκεται μια ανάμνηση σε ένα έντονο γεγονός, τόσο πιο πιθανό είναι να “σωθεί”.

Αν όμως οι γύρω στιγμές είναι ήδη φορτισμένες συναισθηματικά, τότε το φαινόμενο εξασθενεί και ο εγκέφαλος δίνει προτεραιότητα μόνο σε ό,τι κινδυνεύει να ξεχαστεί.

Οι ερευνητές πιστεύουν ότι η ανακάλυψη αυτή μπορεί να βοηθήσει τόσο στην εκπαίδευση, συνδέοντας το συναίσθημα με τη μάθηση, όσο και στη ψυχοθεραπεία, προσφέροντας τρόπους να ενισχύουμε ή να αποδυναμώνουμε επιλεκτικά συγκεκριμένες αναμνήσεις.

Με λίγα λόγια, ο εγκέφαλός μας δεν είναι αποθήκη και τα συναισθήματα αποφασίζουν ποια σκηνή μένει στο “τελικό cut”.

Πηγή: https://unboxholics.com/