Και το cheesecake ανακαλύφθηκε στην αρχαία Ελλάδα; Μπορεί κάτι τέτοιο να σας ακούγεται γραφικό, όμως, αυτή τη φορά, δεν πρόκειται για υπερβολή. Ακόμη και το cheesecake (τσιζκέικ) φαίνεται πως είναι «πατέντα» αρχαιοελληνική.

Ο Αθήναιος ο Ναυκρατίτης, στο έργο του Δειπνοσοφισταί, κατέγραψε την πρώτη συνταγή για cheesecake το 230 μ.Χ, σαν ένα επιδόρπιο που σέρβιραν στους γάμους. Η συνταγή, αρκετά λακωνική, αφού αναφέρει ότι «χτυπούσαν το τυρί μέχρι να γίνει λεία κρέμα, το αναμείγνυαν μέσα σε ένα χάλκινο σκεύος με μέλι και σιτάρι, το έψηναν και το σέρβιραν αφού είχε κρυώσει». Βέβαια, το cheesecake του τότε, μοιάζει περισσότερο με μακρινό συγγενή των πολύπλοκων συνταγών του σήμερα.

Αφού μάθαμε την ιστορία του, ας πάρουμε μια γεύση από τα cheesecakes που μπορούμε να δοκιμάσουμε σήμερα σε διάφορες γωνιές του πλανήτη.

Το νεοϋορκέζικο
Φουρνιστό, κλασικό και αγαπημένο. Περιέχει τυρί κρέμα, αλλά και κρέμα γάλακτος, δύο συστατικά που το κάνουν ιδιαίτερα κρεμώδες. Η βελούδινη κρέμα γίνεται ακόμη πιο πλούσια με την προσθήκη κρόκων αυγού και περιχύνεται σε φόρμα με βάση από μπισκότα graham (κράκερ με γλυκιά γεύση από αλεύρι γκράχαμ που προήλθε στις Ηνωμένες Πολιτείες στα μέσα του 19ου αιώνα και έχει συνήθως γεύση μέλι ή κανέλα), ζάχαρη, βούτυρο και λίγο αλάτι για να αναδειχθούν όλες οι γεύσεις.

Το γερμανικό
Αρκετά διαφορετικό από το cheesecake της Νέας Υόρκης, αφού βασικό του συστατικό είναι το τυρί quark. Ένα μαλακό, αλειφώδες, λευκό τυρί που θυμίζει στην υφή το γιαούρτι. Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο στις κεντροευρωπαϊκές χώρες, παράγεται από ημιαποβουτυρωμένο ή άπαχο αγελαδινό γάλα ή βουτυρόγαλα και έχει ήπια και διακριτική γεύση. Έχει μία ακόμη στρώση από κρέμα με αυγά, γάλα και ζάχαρη και η βάση του δεν είναι από τριμμένα μπισκότα, αλλά από ζύμη. Κάποιες παραλλαγές του πάνω από την στρώση της κρέμας έχουν ακόμη μία στρώση από ζελέ φρούτων ή φρέσκα φρούτα του δάσους μέσα στην κρέμα.

Το cheesecake απ’ το Σικάγο
To μυστικό της πλούσιας γεύσης του είναι το αργής ωρίμασης τυρί κρέμα και η προσθήκη sour cream (ξινόκρεμα ή σμετάνα ή κεφίρ). H βάση αποτελείται από τριμμένα σκωτσέζικα μπισκότα shortbread (θριφτά μπισκότα βουτύρου), και το cheesecake ψήνεται σε βουτυρωμένη φόρμα για κέικ και όχι σε φόρμα με αποσπώμενο πάτο, όπως συνηθίζουν να χρησιμοποιούν στη Νέα Υόρκη.

Από τις Φιλιππίνες με αγάπη 
Το cheesecake στις Φιλιππίνες είναι μωβ λόγω του μωβ γιαμ (κόνδυλου που θυμίζει μωβ και πολύ γλυκιά γλυκοπατάτα), που είναι και το βασικό του υλικό. Αυτό το cheesecake δεν μπαίνει στον φούρνο. Το γιαμ αρχικά βράζεται και μετά γίνεται πουρές και αναμειγνύεται με τυρί κρέμα, βανίλια και ζαχαρούχο γάλα. Για βάση, χρησιμοποιούν τριμμένα μπισκότα τύπου graham και το σερβίρουν παγωμένο. Υπάρχει και ψημένη εκδοχή που περιέχει αυγά στην κρέμα, αλλά και πάλι σερβίρεται αφού παγώσει στο ψυγείο.

Ιαπωνικό, το αφράτο
Θυμίζει περισσότερο αέρινο, ανάλαφρο κέικ. Είναι πολύ φουσκωτό, όπως και τα πάνκεικ της Ιαπωνίας, και η υφή του θυμίζει σουφλέ. Την ντελικάτη του υπόσταση την οφείλει στους κρόκους και στα ασπράδια των αυγών. Τα διαχωρίζουν και τα χτυπάνε ξεχωριστά. Στη συνέχεια το cheesecake ψήνεται στον φούρνο σε μπεν μαρί. Ακόμη, περιέχει τυρί κρέμα, βούτυρο, ζάχαρη και κρέμα σαντιγί.

Από τη χώρα των Βάσκων
Όταν κόβεται, θυμίζει ζεστό ρευστό τυρί Καμαμπέρ που μόλις βγήκε από τον φούρνο, και η ρευστή τυρένια κρέμα του πλημμυρίζει το πιάτο. Η καμένη του κρούστα προσθέτει στη γεύση και εκπλήσσει ευχάριστα, αφού θυμίζει αλατισμένη καραμέλα. Το μυστικό λέγεται πως κρύβεται στο ψήσιμο, αφού φουρνίζεται για λίγο σε υψηλή θερμοκρασία με αποτέλεσμα το κέντρο του να παραμένει κρεμώδες.

Πηγή: https://www.olivemagazine.gr/