Μετά από κάλεσμα φορέων της πόλης, πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 23/10 συγκέντρωση αλληλεγγύης στο λαό της Παλαιστίνης, στην κεντρική πλατεία της Σπάρτης, όπου συμμετείχαν εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, συνταξιούχοι, φοιτητές, μητέρες με τα παιδιά τους.

Χαιρετισμό στη συγκέντρωση απηύθυνε ο Δημήτρης Αρφάνης, μέλος της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου Λακωνίας και εκλεγμένος στο νέο δημοτικό συμβούλιο με την Λαϊκή Συσπείρωση, ενώ κεντρική ομιλήτρια ήταν η Λένα Φωτάκου, μέλος της Ομάδας Γυναικών Σπάρτης (ΟΓΕ).

Οι ομιλητές δήλωσαν την αμέριστη συμπαράστασή τους στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού ενώ αντιτάχθηκαν στην εμπλοκή της χώρας στους πολεμικούς σχεδιασμούς. Ακολούθησε πορεία στο κέντρο της πόλης με συνθήματα από τους συμμετέχοντες, όπως «Οι ιμπεριαλιστές τη γη ξαναμοιράζουν, με των λαών το αίμα τα σύνορα χαράζουν», «Στον ιμπεριαλισμό, καμιά υποταγή, η μόνη υπερδύναμη είναι οι λαοί».

Η ομιλία της Λένας Φωτάκου:

Από τη Σπάρτη ενώνουμε τις φωνές μας με εκατομμύρια διαδηλωτές σε όλο τον κόσμο  που  ζητούν να σταματήσει η ισοπέδωση της λωρίδας της γάζας, να σταματήσει η γενοκτονία σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού από το κράτος-δολοφόνο του  Ισραήλ.

Το πρόβλημα στη μέση ανατολή δεν  ξεκίνησε στις 7 Οκτώβρη.

Τα εγκλήματα κατά του παλαιστινιακού λαού συντελούνται διαχρονικά με πάνω από 100.000 νεκρούς παλαιστινίους , εδώ και 75 χρόνια.  Η «συλλογική τιμωρία» που επιφυλάσσεται στους κατοίκους της Λωρίδας της Γάζας, του εγκλεισμού δηλαδή στη «μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή του κόσμου», όπως έχει χαρακτηριστεί, εξαιτίας του αποκλεισμού από γη, αέρα και θάλασσα, χωρίς ρεύμα, νερό για ώρες καθημερινά, χωρίς στοιχειώδη πρόσβαση στην υγεία, σε φάρμακα, συνιστά ένα ακόμη διαρκές έγκλημα πολέμου. Στα διαχρονικά εγκλήματα που υφίσταται ο παλαιστινιακός λαός περιλαμβάνονται: το ρατσιστικό καθεστώς απαρτχάιντ, οι εκτοπίσεις, οι κατασχέσεις σπιτιών και περιουσιών, ο περιορισμός μετακίνησης, οι εποικισμοί, οι επιθέσεις εποίκων, η αθλιότητα που ζουν εκατομμύρια Παλαιστίνιοι στους προσφυγικούς καταυλισμούς, αλλά και το τείχος του αίσχους στη Δυτική Όχθη, όπως και οι πάνω από 5.000 πολιτικοί κρατούμενοι, ανάμεσά τους και παιδιά, και πάνω από 1.000 κρατούμενοι χωρίς δίκη ή κατηγορία. 

Είμαστε εδώ να υπερασπιστούμε την ιστορική αλήθεια απέναντι σε όσους διαστρεβλώνουν τον χαρακτήρα του παλαιστινιακού προβλήματος, αποσιωπούν και ξεπλένουν την ισραηλινή κατοχή, συκοφαντούν τον λαό της Παλαιστίνης ως δήθεν τρομοκράτη, μέσω εξελιγμένων μηχανισμών προπαγάνδας, με λογοκρισία στα μέσα ενημέρωσης και επικοινωνίας, με τρομοκρατία και άθλιους εκβιασμούς, ακόμη και με καταστολή, όπως π.χ. στη Γαλλία με την απαγόρευση των φιλοπαλαιστινιακών διαδηλώσεων. Ενάντια σε όλους αυτούς, υπερασπιζόμαστε περήφανα το δίκαιο του Παλαιστινιακού λαού ενάντια στη βάρβαρη κατοχή του Ισραήλ, το αναφαίρετο δικαίωμά του να αγωνίζεται ως τη λευτεριά . 

Για το αιματοκύλισμα που εξελίσσεται σε βάρος των Παλαιστινίων, το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του, οι ΗΠΑ - ΝΑΤΟ – ΕΕ, κυβερνήσεις, μ.μ.ε, διάφοροι ιθύνοντες και καθηγητές γεωπολιτικής, καταδικάζουν ως ένοχο την οργάνωση της Χαμάς, κάνοντας λόγο για το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα».

Όμως το κράτος του Ισραήλ, όχι μόνο δεν είναι φάρος δημοκρατίας, όπως το παρουσιάζουν, δεν είναι καν ένα κανονικό κράτος σαν τα υπόλοιπα. 

Κατ’ αρχάς δεν έχει σύνορα, καθώς επεκτείνεται διαρκώς, προσαρτώντας εδάφη, τα οποία κατέχει με την ισχύ των όπλων του. Πρόκειται για ένα πλήρως στρατιωτικοποιημένο κράτος, το οποίο δαπανά από τα μεγαλύτερα ποσοστά του ΑΕΠ στον κόσμο για τις στρατιωτικές δαπάνες, με πυρηνικό οπλοστάσιο και που έχει θεσμοθετήσει καθεστώς φυλετικών και θρησκευτικών διακρίσεων σε βάρος των ίδιων των πολιτών του. 

Είναι το κράτος που αρνείται να αναγνωρίσει το αναφαίρετο δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό των Παλαιστινίων, το ψήφισμα 181 του ΟΗΕ του 1947 για την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, το ψήφισμα 194 του 1948, για το δικαίωμα επιστροφής των Παλαιστινίων στη γη τους, πλήθος άλλων ψηφισμάτων του ΟΗΕ κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων μέχρι σήμερα για την παράνομη προσάρτηση αραβικών εδαφών, δημιουργώντας συνεχώς νέους εβραϊκούς εποικισμούς σε παλαιστινιακή γη, κλιμακώνοντας την καταστολή και τη βία εναντίον των Παλαιστινίων . 

Αυτό το κράτος λοιπόν υποστηρίζουν οι σύμμαχοί μας στο ΝΑΤΟ, ταΐζοντας συγχρόνως την στρατιωτική πολεμική μηχανή του, όπως κάνει και η ΕΕ, με πάνω 260 εκ ετησίως σε εξαγωγές όπλων, επενδύσεις κι επιδοτήσεις του ισραηλινού στρατού και των ισραηλινών πολεμικών βιομηχανιών. 

Το επικαλούμενο «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» δίνει το ελεύθερο στην κυβέρνησή του να δολοφονεί αμάχους , χωρίς να γίνεται κουβέντα για το ζήτημα της κατοχής. 

Μας λένε: Ένοχη είναι η Χαμας που έχει άλλωστε χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική οργάνωση. Αν, λοιπόν, είναι έτσι τότε γιατί στη Δυτική Οχθη που δεν είναι υπό τον έλεγχο της Χαμάς, το Ισραήλ έχει δολοφονήσει από την αρχή του έτους πάνω από 300 Παλαιστίνιους και τουλάχιστον 50 παιδιά; Η Χαμάς βολεύει να χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση γιατί είναι η ΧΑΜΑΣ που έχει την ευθύνη της διοίκησης της Λωρίδας της Γάζας από το 2006, γεγονός που αρνείται να αναγνωρίσει το Ισραηλ, καθώς δεν εξυπηρετεί τα σχέδια του για τη διεύρυνση των κατεχόμενων εδαφών. Από κοντά και η ΕΕ, που τα όποια ανεπαρκή κονδύλια προς τους Παλαιστίνιους της Γάζας δεν τα διοχετεύει μέσω της εκλεγμένης διοίκησης της Λωρίδας της Γάζας αλλά ούτε μέσω της Παλαιστινιακής Αρχής, αλλά μέσω ΜΚΟ και πρότζεκτ επιχειρηματικών ομίλων που δραστηριοποιούνται στις «ελεύθερες περιοχές».

Είναι εύκολο να τσουβαλιάζουν όλα τα ισλαμικά κινήματα, ως αντιδραστικά και εξτρεμιστικά, χωρίς να εξετάζουν την κοινωνική, ταξική, πολιτική, πολιτιστική και ιστορική προέλευση και βάση τους. Έτσι αποκρύπτουν πως η «Χαμάς» έχει στόχο την απελευθέρωση των παλαιστινιακών εδαφών και ότι για τη μαζική της ανάπτυξη ευθύνεται η αναποτελεσματικότητα των «κοσμικών» οργανώσεων στην αντικατοχική και κοινωνική πάλη του Παλαιστινιακού λαού. 

Μιλούν για σύγκρουση πολιτισμών και θρησκειών, λες και κριτήριο για τη στάση και τις κινήσεις των ιμπεριαλιστών δεν ήταν πάντα τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα και σχέδιά τους.

Κάποιοι πιο «πραγματιστές» μας λένε:  «Τα εθνικά μας συμφέροντα επιβάλλουν στήριξη του Ισραήλ πάση θυσία».

Τα «εθνικά συμφέροντα» λοιπόν μας επιβάλλουν να γίνουμε συνένοχοι –θύτες στη δολοφονική του δράση του Ισραήλ σε μια περιοχή που εγκυμονεί τον άμεσο κίνδυνο γενικότερης ανάφλεξης,  με την εμπλοκή κι άλλων χωρών της περιοχής. 

Αν πιστεύει κάποιος ότι το πρόβλημα δεν τον αφορά καθώς η Παλαιστίνη βρίσκεται μακριά, στη Μέση Ανατολή και  δεν κινδυνεύει από τις εξελίξεις, ας αναλογιστεί μονάχα ότι η απόσταση της Κρήτης από την Παλαιστίνη είναι μικρότερη από αυτήν από την Αλεξανδρούπολη. 

Άλλωστε τα αποτελέσματα της δραματικής επιδείνωσης της κατάστασης ήδη καταγράφονται και σε μια σειρά ευρωπαϊκές πρωτεύουσες αυτές τις μέρες και σηματοδοτούν την κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων, την ενίσχυση των μέτρων καταστολής, της ξενοφοβίας όπως και τον εκφοβισμό των λαών.

Τώρα προβάλλει η αναγκαιότητα ακόμα πιο αποφασιστικής ενίσχυσης της αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό. Ο παλαιστινιακός αγώνας αποτελεί  παγκόσμιο σύμβολο αγώνα δεκαετιών και θυσιών ενάντια στην κατοχή, για να σπάσουν τα δεσμά της αποικιοκρατίας για χάρη της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της αυτοδιάθεσης.

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στον Παλαιστινιακό λαό, όπως εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας την ίδια ώρα στον ισραηλινό λαό που και αυτός υποφέρει από το ίδιο το κράτος του Ισραήλ, την αντιδραστική κυβέρνηση Νετανιάχου, που τον σέρνει συνεχώς σε πολεμικές συγκρούσεις, σε σφαγές ενάντια σε γειτονικούς λαούς και γίνεται έτσι και ο ίδιος θύμα μιας συνολικά βάρβαρης πολιτικής.

Απαιτούμε άμεσο τερματισμό της δολοφονικής εισβολής και σφαγής του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων, τερματισμό της ισραηλινής κατοχής, 

Αναγνώριση του δικαιώματος του Παλαιστινιακού λαού για Παλαιστίνη ελεύθερη και ανεξάρτητη στα σύνορα του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατ. Ιερουσαλήμ. 

Να επιστρέψουν όλοι οι Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στις εστίες τους, με βάση τις σχετικές αποφάσεις του ΟΗΕ.

Να απελευθερωθούν άμεσα όλοι οι Παλαιστίνιοι και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι των ισραηλινών φυλακών.

Να αποσυρθεί η φρεγάτα «Ψαρά» από την περιοχή και να μην αντικατασταθεί από άλλο πολεμικό πλοίο και να παύσει κάθε διευκόλυνση προς τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.

Να σταματήσει κάθε οικονομική - πολιτική - στρατιωτική συνεργασία με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ και να προχωρήσει η αναγνώριση του παλαιστινιακού κράτους, στη βάση της ομόφωνης απόφασης του ελληνικού Κοινοβουλίου.

Όλοι οι ελεύθεροι λαοί του κόσμου έχουν στην καρδιά τους τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου: «Μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια, για όλου του κόσμου το ψωμί το φως και το τραγούδι.»

Λευτεριά στην Παλαιστίνη !

Χαιρετισμός του Δημήτρη Αρφάνη:

Τις τελευταίες μέρες στην Παλαιστίνη, στη Λωρίδα της Γάζας γράφονται κι άλλες μαύρες σελίδες για την ιστορία ενός λαού. Το κράτος του Ισραήλ συνεχίζει τις σφαγές των προηγούμενων χρόνων, χτυπάει με τη στρατιωτική του μηχανή αμάχους, γυναίκες και παιδιά, με χιλιάδες νεκρούς. Προετοιμάζει χερσαία επέμβαση  που στην ουσία πρόκειται για γενοκτονία. Επιβάλλει καθολικό αποκλεισμό στερώντας στους κατοίκους το νερό, τρόφιμα, φάρμακα, ιατρικά εφόδια και ηλεκτρικό ρεύμα. Η βοήθεια σε αγαθά, σε φάρμακα κ.α. τις δυο τελευταίες μέρες εισέρχεται στη Γάζα με το σταγονόμετρο και δεν μπορεί να καλύψει παρά μόνο στο ελάχιστο τις ανάγκες. 

Προκαλεί συγκρούσεις και δεινά στους λαούς της περιοχής και στο δικαίωμα να ζήσουν ειρηνικά. Συνέπειες αυτής της εγκληματικής δράσης βιώνει και ο λαός του Ισραήλ. Και σε αυτούς στεκόμαστε αλληλέγγυοι. 

Οι Παλαιστίνιοι χρόνια τώρα δίνουν αγώνα για ελευθερία για ζωή, αγώνα απέναντι στην ισραηλινη κατοχή. Οι άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση που δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουν παρά μόνο τις αλυσίδες τους από το κράτος δολοφόνο.

Ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, κυβερνήσεις, ΜΜΕ, τρολ του ίντερνετ, μηχανισμοί πρεσβειών κ.α. έχουν προχωρήσει σε έναν τεράστιο πόλεμο προπαγάνδας και αντιστροφής της πραγματικότητας, για να δικαιολογήσουν τα διαχρονικά ισραηλινά εγκλήματα. Επιδιώκουν να ταυτίσουν την αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό με "τρομοκρατία". 

Η μόνη ουσιαστική, αληθινή, ιστορική, θέση που πρέπει να κρατήσει κάποιος, είναι η αυτή που εκφράζουμε κι όλοι εμείς σήμερα από την Σπάρτη, όπως και χιλιάδες λαού την τελευταία εβδομάδα μαζικά και δυναμικά, σε όλο τον κόσμο ακόμα και σε Αυστραλία και Νότια Αφρική.

"το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα", όπως λένε το οποίο δήθεν "πρέπει να ασκεί χωρίς μεγάλο ανθρωπιστικό κόστος", είναι όχι μόνο ανιστόρητη, αλλά και εξοργιστική θέση. Αλήθεια, πόσα παιδιά πρέπει να σκοτωθούν για να θεωρηθεί "μεγάλο το ανθρωπιστικό κόστος";

Τέτοια λένε οι δυνάμεις που μας θέλουν θεατές σε όλο αυτό το σκηνικό, να φεύγουν οι φρεγάτες μας έξω από τα σύνορά μας και να είμαστε χαρούμενοι, να γεμίζει η χώρα από πολεμικό υλικό του ΝΑΤΟ και τις Αμερικής γνωρίζοντας ότι για κάποιον αθώο λαό προορίζεται κι εμείς πάλι να είμαστε χαρούμενοι και περήφανοι για την χώρα μας και την κυβέρνησή της. 

Είναι απορίας άξιο πως τοπικοί φορείς, θεσμικά πρόσωπα κ.α της περιοχής μας δεν βγάζουν άχνα για όλη αυτή την τραγική ιστορία. Έστω ανθρώπινα να καταδικάσουν αυτό το έγκλημα τόσων χρόνων. Να μας πουν πώς νοιώθουν τώρα που βλέπουν αυτούς που υποδέχονταν με καμάρι στον τόπο μας να έχουν βαμμένα τα χέρια τους με αίμα παιδιών. Ποια συμφέροντα εξυπηρετούν αυτές οι σχέσεις φιλίας. 

Ακόμα πιο εξοργιστικό είναι να βλέπουμε επικεφαλής ακόμα και δημοτικών παρατάξεων που έχουν δει με τα μάτια τους την κατάσταση στην Γάζα, έχουν δει το λαό σε τι συνθήκες επιβιώνει και πάλι να παίζουν το ρόλο που ξέρουν καλά, να ξεπλένουν τα αιματοβαμμένα χέρια. Εδώ πραγματικά το βαρέλι δεν έχει πάτο.

Σε αντιπαράθεση λοιπόν με τις δυνάμεις που καλούν τον λαό να συνταχθεί με το κατοχικό κράτος και να εμπλακεί η χώρα ακόμα πιο βαθιά σε πολεμικούς σχεδιασμούς, αυτό που τώρα επείγει είναι να δυναμώσει η αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό λαό, να στηριχθεί ο αγώνας του για ελεύθερη πατρίδα, να σταματήσει τώρα η ισραηλινή σφαγή στην Γάζα και να στηριχτεί η αντιπολεμική πάλη.

Η σημερινή φωτιά στην Παλαιστίνη, οι φωτιές που ανάβουν οι ιμπεριαλιστές σ' όλον τον πλανήτη δεν μπορούν να καθυποτάξουν τους λαούς που αγωνίζονται. Η εξάπλωση της αδικίας προκαλεί την αντίσταση και γεννά νέους πολέμους με απρόβλεπτες, επικίνδυνες και πολύ οδυνηρές συνέπειες για τους λαούς.

Γνωρίζουμε καλά ότι δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο των λαών. Κανένας λαός δεν το δέχεται, δεν συμβιβάζεται. Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς κοινωνική δικαιοσύνη. Η εκμετάλλευση και το άδικο, η καταπάτηση των δικαιωμάτων των λαών και των ανθρώπων του μόχθου τρέφουν και γεννούν τους πολέμους και τον θάνατο, τη δυστυχία, τον ξεριζωμό και την προσφυγιά.

Η ιστορία έχει μόνο μια σωστή πλευρά και αυτή είναι με το Δίκιο των Λαών και την Ειρήνη