Η ειδική αγορήτρια  και Βουλευτής Λακωνίας με το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής κα Νάγια Γρηγοράκου τοποθετούμενη στην ολομέλεια στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Πολιτισμού, με τίτλο: «Μέτρα για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, την προστασία και ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και των ηχογραφημάτων νέων δημιουργών ή καλλιτεχνών, καθώς και την προστασία και διάχυση της ελληνικής γλώσσας, στο πλαίσιο της διαφύλαξης και ανάδειξης της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς - Ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της εμπορικής πολιτικής του Οργανισμού Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων και λοιπές διατάξεις του Υπουργείου Πολιτισμού», τόνισε πως το νομοσχέδιο ξεσήκωσε πλήθος αντιδράσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την εμφάνιση του στη διαβούλευση ενώ κατάφερε να βάλει απέναντι του Υπουργούς της Κυβέρνησης, επαγγελματίες, αλλά και μια μεγάλη μερίδα καλλιτεχνών.

«Ήταν, όμως, αυτές οι αντιδράσεις που σας ανάγκασαν να μαζέψετε ή να διορθώσετε  άρον – άρον διατάξεις που αναδείκνυαν την προχειρότητα του νομοθετήματος», είπε χαρακτηριστικά η Βουλευτής.

Η κα Νάγια Γρηγοράκου επισήμανε πως η προστασία και ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς και του ελληνόφωνου τραγουδιού είναι κομβικής σημασίας και ως εκ τούτου απαιτούνται νομοθετικές παρεμβάσεις που δυστυχώς έχουμε αναβάλει για πολλά χρόνια σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες σημειώνοντας:

«Σωστά έρχονται οι οποίες διατάξεις για την προστασία του ελληνόφωνου τραγουδιού. Σωστά υιοθετούμε την τάση πολλών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία υποστηρίζουν την  εθνική τους γλώσσα μέσω της αύξησης της ραδιοφωνικής κυρίως μετάδοσης μουσικών έργων στην γλώσσα τους.  Παρ’ όλα αυτά υπάρχει εδώ μία ουσιαστική διαφορά.  Ενώ, σε όλες τις άλλες χώρες η υποχρεωτικότητα στις ποσοστώσεις μετάδοσης τραγουδιών στην εθνική γλώσσα αφορά τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς εδώ ακολουθείται αντίθετη πορεία.  Θεσπίζονται κίνητρα για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς που αφορούν την αύξηση του διαφημιστικού χρόνου και παράλληλα θεσπίζεται η υποχρεωτικότητα στη δημόσια εκτέλεση που δεν ισχύει σε ΚΑΜΙΑ άλλη χώρα ελληνόφωνων τραγουδιών  σε πολύ συγκεκριμένους χώρους  ξενοδοχείων, εμπορικών κέντρων, καζινο, μέσων μαζικής μεταφοράς, αερολιμένων. Όλες αυτές οι ρυθμίσεις και ειδικά αυτές που αφορούν τη δημόσια εκτέλεση και την υποχρεωτικότητα,  αφενός δεν θα έχουν κανένα επιπλέον κόστος για τους χρήστες, αφετέρου δεν θα έχουν σπουδαίο οικονομικό όφελος για τους δημιουργούς.  Τι έχουν όμως;  Θα αλλάξουν το μίγμα της μεταδιδόμενης μουσικής. Και αυτό έχει τεράστιο συμβολικό χαρακτήρα.  Είναι ένα πρώτο βήμα  για το ελληνόφωνο τραγούδι και το στηρίζουμε».

Ασκώντας κριτική στην Κυβέρνηση τόνισε πως με τις αστοχίες της κατάφερε να στοχοποιήσει το ελληνικό τραγούδι και να βάλει τους πάντες απέναντι σε διατάξεις που για όλους τους μουσικούς της χώρας έχουν σημαντικό συμβολικό χαρακτήρα. 

Παράλληλα, παρότρυνε την Κυβέρνηση να νομοθετήσει πραγματικά κίνητρα για την αύξηση μετάδοσης του ελληνόφωνου τραγουδιού, καθώς και για την αύξηση της παραγωγής του λέγοντας χαρακτηριστικά: 

«Η Κυβέρνηση αντί για την υποχρεωτικότητα στη δημόσια εκτέλεση μουσικής θα μπορούσε να φέρει κίνητρα και όχι μόνο. Θα μπορούσε να νομοθετήσει, ακολουθώντας το μοντέλο του θεσμού των επιχορηγήσεων για το θέατρο, και επιχορηγήσεις για νέους και πρωτοεμφανιζόμενους μουσικούς για  να αυξήσει την παραγωγή. Θα μπορούσε να προβλέψει ένα επιπλέον κονδύλι στον καινούργιο υπερ – φορέα που δημιουργείται για τον οπτικοακουστικό τομέα για παραγωγές που επιλέγουν ελληνική μουσική που έχει παραχθεί ή πρόκειται να παραχθεί στην ελληνική επικράτεια. Θα μπορούσε να προχωρήσει στη μείωση του ΦΠΑ για το Ελληνικό Τραγούδι.  Όμως όλα αυτά τα κίνητρα έχουν οικονομικό κόστος.  Απαιτούν το εύρωστο, όπως διαφημίζετε σήμερα, Υπουργείο Πολιτισμού να «βάλει το χέρι στην τσέπη» για τους μουσικούς. Προφανώς δεν θέλετε να δώσετε ούτε ένα ευρώ για τους μουσικούς».

Σχετικά με τις διατάξεις του νομοσχεδίου που αφορούν τον Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ) και άλλα θέματα του Υπουργείου Πολιτισμού, η Βουλευτής κατηγόρησε την Κυβέρνηση πως αναθέτει σε ιδιώτες βασικές υπηρεσίες του ΥΠΠΟ.

«Για μια ακόμη φορά διαπιστώνουμε πως σε νομοσχέδιο του ΥΠΠΟ περιέχονται διατάξεις που αφορούν τον ΟΔΑΠ. Προφανώς,  η αλλαγή του Οργανογράμματος που έγινε από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δεν έλυσε τα ζητήματα, όπως είχε διαφημιστεί.  Τι μας λένε τα άρθρα που προτείνονται εδώ για Ψήφιση; Ουσιαστικά την ανάθεση σε ιδιώτες του έργου που θα πρέπει να υλοποιεί ο ΟΔΑΠ μέσω συμβάσεων ή αναθέσεων. Έρχεστε ως γνήσιοι υποστηρικτές της ιδιωτικής οικονομίας και διευρύνετε το είδος των συμβάσεων και το ύψος των αναθέσεων. Έτσι, λοιπόν, και τα πωλητήρια περνάνε σε ιδιώτες. Εδώ μάλιστα ακούσαμε πως τα πωλητήρια θα παραχωρηθούν σε ιδιώτες γιατί ο δημόσιος υπάλληλος «δεν έχει μέσα του την εμπορική λογική».  Και πως ακριβώς θα έχουμε περισσότερα έσοδα για τον πολιτισμό από τα πωλητήρια όταν πλέον το κράτος θα λαμβάνει ένα ενοίκιο ή έστω και ποσοστά επί των πωλήσεων, ενώ τώρα διαχειρίζεται όλο τον τζίρο των πωλητηρίων; Φυσικά δημιουργείται και η κατάλληλη πελατεία με πρόσληψη προσωπικού που εκτός από τα όποια τυπικά προσόντα θα περνάει από συνέντευξη από το διαχειριστή του χώρου!  Με την πρόσληψη του προσωπικού που προβλέπεται στο Οργανόγραμμα του ΟΔΑΠ θα κάνει κάτι το Υπουργείο ή και αυτό το κομμάτι θα δοθεί σε ιδιώτες όπως η έκδοση των εισιτηρίων στην Ακρόπολη;», ρώτησε επιτακτικά την αρμόδια Υπουργό.

Η κα Νάγια ξεκαθάρισε πως το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγές στέκεται ξεκάθαρα απέναντι στο άρθρο 27 του νομοσχεδίου λέγοντας: 

«Και βέβαια στο επικίνδυνο άρθρο 27 ένα ξεκάθαρο μεγάλο ΟΧΙ. Γιατί με αυτό άρθρο καταστρατηγείται με τον πιο έξυπνο τρόπο - πίσω από την ερμηνεία του αρχαιολογικού έργου - ο δημόσιος χαρακτήρας της εκτέλεσης των σωστικών ανασκαφών από την αρχαιολογική υπηρεσία, τις εφορείες αρχαιοτήτων και τη Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων.  Στο συγκεκριμένο άρθρο δίνεται η δυνατότητα στα ΝΠΔΔ να ασκούν αυτεπιστασία σε όλους τους τομείς που επιτρέπεται στην αρχαιολογική υπηρεσία ακόμη και στις σωστικές ανασκαφές  που είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του βασικού κορμού των υπηρεσιών του ΥΠΠΟ και προβλέπεται στο άρθρο 24 του Συντάγματος  και στον Αρχαιολογικό Νόμο. Μας είπατε εδώ το προφανές δηλαδή  πως το αρχαιολογικό έργο δεν αφορά μόνο τις σωστικές ανασκαφές και πως η εν λόγω διάταξη αφορά κυρίως τα 5 Μουσεία που με τον ν. 5021/2023 λειτουργούν σήμερα ως ΝΠΔΔ. Πολύ ωραία. Αν είναι έτσι γιατί δεν περιορίζετε τη διάταξη σε αυτά τα 5 ΝΠΔΔ ώστε να εκτελούν αρχαιολογικά έργα συμβατά με το πλαίσιο των σκοπών τους;».

Κλείνοντας, η κα Νάγια Γτηγοράκου  τόνισε πως το ΠΑΣΟΚ – Κϊνημα Αλλαγής θα ψηφίσει ΝΑΙ επί της Αρχής στο νομοσχέδιο παρά τις σοβαρές αντιρρήσεις σε συγκεκριμένα άρθρα.

«Θα το κάνουμε για το ελληνόφωνο τραγούδι που αξίζει και πρέπει να έχει τη στήριξη όλων μας. Για τους Έλληνες μουσικούς που εξαιτίας των αστοχιών σας βρέθηκαν στο στόχαστρο», κατέληξε.

Ακολουθεί  το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε,

Συζητάμε σήμερα ένα νομοσχέδιο του Υπουργείου Πολιτισμού που η ίδια η Υπουργός το χαρακτήρισε ως πολυθεματικό – ερανιστικό, καθώς έχει ρυθμίσεις για τη διαφύλαξη και την ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς, την προστασία και ενίσχυση του ελληνόφωνου τραγουδιού και της ελληνικής γλώσσας, ρυθμίσεις για τον εκσυγχρονισμό της εμπορικής πολιτικής του Οργανισμού Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων και άλλες ρυθμίσεις του Υπουργείου Πολιτισμού.

 Ένα νομοσχέδιο που οι αντιδράσεις που προκάλεσε με την εμφάνιση του στη διαβούλευση θα αρκούσαν για ν’ αποδείξουν την προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίστηκαν τα σημαντικότατα θέματα που επιχειρεί να ρυθμίσει. 

Ένα νομοσχέδιο που κατάφερε να βάλει απέναντί του Υπουργούς της Κυβέρνησης, επαγγελματίες, αλλά και μια μεγάλη μερίδα καλλιτεχνών. 

Θυμίζω τις δηλώσεις της Υπουργού Τουρισμού κας Κεφαλογιάννη: «ανεπίτρεπτη παρέμβαση του κράτους στην ελεύθερη αγορά», «νομοθέτημα που δεν αποτελεί προϊόν διαβούλευσης με τους ενδιαφερόμενους και τους άμεσα εμπλεκόμενους».

Παράλληλα, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός ζήτησε την πολιτική και νομική «ματιά» του Υπουργού Επικρατείας κ. Βοριδή σχετικά με την υποχρεωτική ποσόστωση ελληνικής μουσικής στα ξενοδοχεία! 

Οι επαγγελματίες ξενοδόχοι έκαναν λόγο για «διατάξεις που θα ταίριαζαν σε τριτοκοσμικές χώρες», για «κρατική παρέμβαση σε θέματα ιδιωτών που θυμίζουν άλλες, όχι πολύ μακρινές, εποχές» και για «ρατσιστικές και εθνικιστικές διατάξεις που υπονομεύουν το ευρωπαϊκό προφίλ της χώρας».

Και βέβαια οι καλλιτέχνες -κυρίως οι κινηματογραφιστές- που βλέποντας την πρώτη διατύπωση του άρθρου 12 στη διαβούλευση έσπευσαν να σας θυμίσουν τα αυτονόητα. 

Τα αυτονόητα για  το άρθρο 16 του ελληνικού Συντάγματος και το άρθρο 13 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της ΕΕ που κατοχυρώνουν την ελευθερία της Τέχνης, χωρίς αστερίσκους, χωρίς ν’ αφήνουν χώρο σε ένα κράτος που θέλει να έχει ρόλο λογοκριτή. 

Τα παραπάνω περιγράφουν συνοπτικά το περιβάλλον που δημιουργήθηκε με την εμφάνιση του νομοσχεδίου στη διαβούλευση. 

Ήταν, όμως, αυτές οι αντιδράσεις – και όχι η δημοκρατική διαδικασία της διαβούλευσης - που σας ανάγκασαν να μαζέψετε ή να διορθώσετε  άρον – άρον διατάξεις που αναδείκνυαν την προχειρότητα του νομοθετήματος. 

Ήταν οι αντιδράσεις και η γενική κατακραυγή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που σας τρόμαξαν, γιατί θόλωσαν την εικόνα της αριστείας.

Γιατί μόνο όταν αυτή η εικόνα θολώνει, η Κυβέρνηση οπισθοχωρεί. 

Και το παράδειγμα το έχει δώσει πρώτος ο Πρωθυπουργός όταν μάζεψε την αρχική του δήλωση περί ανθρώπινου λάθους στο δυστύχημα των Τεμπών που κόστισε τη ζωή 57 συνανθρώπων μας, όταν αντιλήφθηκε τον θυμό των πολιτών.

Ποιο ήταν τελικά το αποτέλεσμα όλων αυτών;

Κακές υπηρεσίες στον Πολιτισμό της χώρας, κακές υπηρεσίες στο ελληνόφωνο τραγούδι, κακές υπηρεσίες στους μουσικούς που βρέθηκαν στο στόχαστρο εξαιτίας της δικής σας προχειρότητας.

Και θέλω να είμαι ξεκάθαρη.

Δεν πιστεύω πως υπάρχει Έλληνας ή Ελληνίδα που να διαφωνεί πως η προστασία και ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς και του ελληνόφωνου τραγουδιού είναι κομβικής σημασίας και ως εκ τούτου απαιτούνται νομοθετικές παρεμβάσεις, που δυστυχώς έχουμε αναβάλει για πολλά χρόνια σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.

Όμως με τις αστοχίες σας  τους βάλατε όλους απέναντι. 

Στο συζητούμενο νομοσχέδιο μόλις τρία (3) άρθρα το 4, το 5 και το 6 αφορούν την περαιτέρω προστασία και ανάδειξη της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς.   

Με τα εν λόγω άρθρα δημιουργείται ένα έμμισθο γνωμοδοτικό Συμβούλιο 19 μελών και μία διυπουργική Επιτροπή 9 μελών, ενώ παράλληλα ορίζεται η Διεύθυνση Νεότερης Πολιτιστικής Κληρονομιάς ως αρμόδια διεύθυνση για την τήρηση και διαρκή ενημέρωση του Εθνικού Ευρετηρίου της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας.

Δεν έχουμε αντίρρηση στα εν λόγω άρθρα, εφόσον την εν λόγω διάρθρωση, όπως ισχυριστήκατε, την εισηγήθηκε τόσο η αρμόδια Διεύθυνση του Υπουργείου, όσο και η Εθνική Επιστημονική Επιτροπή για την εφαρμογή της Σύμβασης για την προστασία της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. Και θα σας παρακαλούσα κ. Υπουργέ να προσκομίσετε στα πρακτικά τις εν λόγω εισηγήσεις.

Πάμε στο ελληνόφωνο τραγούδι.

Η ελληνική μουσική κοινότητα εδώ και χρόνια αγωνίζεται και διεκδικεί δικαίως να υπάρξει και στη χώρα μας ένα πλαίσιο προστασίας σαν κι’ αυτό που υπάρχει και σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη.  

Και τονίζω το «διεκδικεί δικαίως», γιατί η ελληνική μουσική παραγωγή αντιμετωπίζει  σήμερα αυξανόμενες προκλήσεις όχι μόνο εξαιτίας του εισαγόμενου τραγουδιού που σταθερά και οργανωμένα υποστηρίζεται και χρηματοδοτείται από τα κράτη, αλλά και από τις εξελίξεις στον τομέα της Τεχνητής Νοημοσύνης που στο άμεσο μέλλον θα αλλάξουν καθολικά το τοπίο στην παραγωγή μουσικής. 

«Διεκδικεί δικαίως», γιατί στη χώρα μας σε αντίθεση με ότι συμβαίνει διεθνώς άμεσες επιδοτήσεις για νέους μουσικούς είναι ανύπαρκτες.

«Διεκδικεί δικαίως», γιατί τα εργασιακά δικαιώματα των Ελλήνων μουσικών παραμένουν σε μια γκρίζα ζώνη, χωρίς συλλογικές συμβάσεις.

Επομένως:

Σωστά έρχονται οι οποίες διατάξεις για την προστασία του ελληνόφωνου τραγουδιού.

Σωστά υιοθετούμε την τάση πολλών κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία υποστηρίζουν την  εθνική τους γλώσσα μέσω της αύξησης της ραδιοφωνικής κυρίως μετάδοσης μουσικών έργων στην γλώσσα τους. 

Παρ’ όλα αυτά υπάρχει εδώ μία ουσιαστική διαφορά. 

Ενώ, σε όλες τις άλλες χώρες η υποχρεωτικότητα στις ποσοστώσεις μετάδοσης τραγουδιών στην εθνική γλώσσα αφορά τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, εδώ ακολουθείται αντίθετη πορεία. 

Θεσπίζονται κίνητρα για τους ραδιοφωνικούς σταθμούς που αφορούν την αύξηση του διαφημιστικού χρόνου και παράλληλα θεσπίζεται η υποχρεωτικότητα στη δημόσια εκτέλεση που δεν ισχύει σε ΚΑΜΙΑ άλλη χώρα ελληνόφωνων τραγουδιών  σε πολύ συγκεκριμένους χώρους  ξενοδοχείων, εμπορικών κέντρων, καζινο, μέσων μαζικής μεταφοράς, αερολιμένων.

Το αναλύσαμε εκτενώς και στις συνεδριάσεις των αρμόδιων Επιτροπών το λέμε και εδώ: Όλες αυτές οι ρυθμίσεις και ειδικά αυτές που αφορούν τη δημόσια εκτέλεση και την υποχρεωτικότητα  αφενός δεν θα έχουν κανένα επιπλέον κόστος για τους χρήστες, αφετέρου δεν θα έχουν σπουδαίο οικονομικό όφελος για τους δημιουργούς. 

Τι έχουν όμως; 

Θα αλλάξουν το μίγμα της μεταδιδόμενης μουσικής.

Και αυτό έχει τεράστιο συμβολικό χαρακτήρα. 

Είναι ένα πρώτο βήμα  για το ελληνόφωνο τραγούδι και το στηρίζουμε. 

Θα συνεχίσουμε βεβαίως να ζητάμε περισσότερα για την προστασία του ελληνόφωνου τραγουδιού. 

Η Κυβέρνηση αντί για την υποχρεωτικότητα στις παραπάνω κατηγορίες θα μπορούσε να δώσει κίνητρα και όχι μόνο.

Θα μπορούσε να επιχορηγήσει εκδηλώσεις ή φεστιβάλ ελληνόφωνου τραγουδιού μέσα σε μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες.

Θα μπορούσε να νομοθετήσει, ακολουθώντας το μοντέλο του θεσμού των επιχορηγήσεων για το θέατρο, και επιχορηγήσεις για νέους και πρωτοεμφανιζόμενους μουσικούς για να αυξήσει την παραγωγή.

Θα μπορούσε να προβλέψει ένα επιπλέον κονδύλι στον καινούργιο υπερ – φορέα που δημιουργείται για τον οπτικοακουστικό τομέα για παραγωγές που επιλέγουν ελληνική μουσική που έχει παραχθεί ή πρόκειται να παραχθεί στην ελληνική επικράτεια.

Θα μπορούσε να προχωρήσει στη μείωση του ΦΠΑ για το Ελληνικό Τραγούδι. 

Όμως όλα αυτά τα κίνητρα έχουν οικονομικό κόστος. 

Απαιτούν, το εύρωστο όπως διαφημίζετε σήμερα Υπουργείο Πολιτισμού, να «βάλει το χέρι στην τσέπη» για τους μουσικούς. Προφανώς δεν θέλετε να δώσετε ούτε ένα ευρώ για τους μουσικούς.

Δύο μόνο λόγια για το Άρθρο 12 που αφορά στη χρήση ελληνόφωνου τραγουδιού ως δυνητικό κριτήριο αξιολόγησης των οπτικοακουστικών παραγωγών, τηλεοπτικών ή κινηματογραφικών.

Είμαστε αρνητικοί στην εν λόγω διάταξη παρά την απόσυρση της αρχικής απαράδεκτης διατύπωσής της. 

Και αυτό γιατί δεν θέλουμε ν’ αφήσουμε κανένα μα κανένα περιθώριο να αποτελεί κριτήριο αξιολόγησης για οικονομική ενίσχυση από την πλευρά του κράτους, η χρήση συγκεκριμένου ύφους και είδους μουσικής.  

Η μουσική επιλογή αποτελεί οργανικό μέρος του ύφους και του περιεχομένου της ταινίας και καθορίζεται από τις επιλογές του δημιουργού́ της και μόνο. 

Σχετικά με το ΜΕΡΟΣ Β’ και Γ’ του νομοσχεδίου (Άρθρα 17 – 29)

Οι διατάξεις εδώ αφορούν τον Οργανισμό Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ) και θέματα του Υπουργείου Πολιτισμό.

Για μια ακόμη φορά διαπιστώνουμε πως σε νομοσχέδιο του ΥΠΠΟ περιέχονται διατάξεις που αφορούν τον ΟΔΑΠ.

Προφανώς,  η αλλαγή του Οργανογράμματος, που έγινε από την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, δεν έλυσε τα ζητήματα όπως είχε διαφημιστεί. 

Τι μας λένε τα άρθρα που προτείνονται εδώ για Ψήφιση;

Ουσιαστικά την ανάθεση σε ιδιώτες του έργου που θα πρέπει να υλοποιεί ο ΟΔΑΠ μέσω συμβάσεων ή αναθέσεων.

Έρχεστε ως γνήσιοι υποστηρικτές της ιδιωτικής οικονομίας και διευρύνετε το είδος των συμβάσεων και το ύψος των αναθέσεων. 

Έτσι και τα πωλητήρια περνάνε σε ιδιώτες.

Εδώ μάλιστα ακούσαμε πως τα πωλητήρια θα παραχωρηθούν σε ιδιώτες γιατί ο δημόσιος υπάλληλος «δεν έχει μέσα του την εμπορική λογική». 

Δηλαδή θα δώσουμε και τα πωλητήρια σε ιδιώτες επειδή το υπάρχον σήμερα προσωπικό του ΟΔΑΠ δεν ξέρει να κάνει πωλήσεις;

Και πώς ακριβώς θα έχουμε περισσότερα έσοδα για τον πολιτισμό από τα πωλητήρια όταν πλέον το κράτος θα λαμβάνει ένα ενοίκιο ή έστω και ποσοστά επί των πωλήσεων, ενώ τώρα διαχειρίζεται όλο τον τζίρο των πωλητηρίων; 

Φυσικά δημιουργείται και η κατάλληλη πελατεία με πρόσληψη προσωπικού που εκτός από τα όποια τυπικά προσόντα θα περνάει από συνέντευξη από το διαχειριστή του χώρου! 

Με την πρόσληψη του προσωπικού που προβλέπεται στο Οργανόγραμμα του ΟΔΑΠ τι θα κάνει το Υπουργείο; Θα δοθεί και  αυτό το κομμάτι σε ιδιώτες, όπως η έκδοση των εισιτηρίων στην Ακρόπολη;

Προφανώς σε όλες αυτές τις διατάξεις είμαστε αρνητικοί!

Και βέβαια στο επικίνδυνο άρθρο 27 ένα ξεκάθαρο μεγάλο ΟΧΙ.

Γιατί με αυτό άρθρο καταστρατηγείται με τον πιο έξυπνο τρόπο - πίσω από την ερμηνεία του αρχαιολογικού έργου - ο δημόσιος χαρακτήρας της εκτέλεσης των σωστικών ανασκαφών από την αρχαιολογική υπηρεσία, τις εφορείες αρχαιοτήτων και τη Γενική Διεύθυνση Αρχαιοτήτων. 

Στο συγκεκριμένο άρθρο δίνεται η δυνατότητα στα ΝΠΔΔ να ασκούν αυτεπιστασία σε όλους τους τομείς που επιτρέπεται στην αρχαιολογική υπηρεσία, ακόμη και στις σωστικές ανασκαφές,  που είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του βασικού κορμού των υπηρεσιών του ΥΠΠΟ και προβλέπεται στο άρθρο 24 του Συντάγματος  και στον Αρχαιολογικό Νόμο.

Μας είπατε εδώ το προφανές δηλαδή  πως το αρχαιολογικό έργο δεν αφορά μόνο τις σωστικές ανασκαφές και πως η εν λόγω διάταξη αφορά κυρίως τα 5 Μουσεία που με τον ν. 5021/2023 λειτουργούν σήμερα ως ΝΠΔΔ.

Πολύ ωραία. Αν είναι έτσι γιατί δεν περιορίζετε τη διάταξη σε αυτά τα 5 ΝΠΔΔ ώστε να εκτελούν αρχαιολογικά έργα συμβατά με το πλαίσιο των σκοπών τους;

Θα κάνω εδώ μια παρένθεση. 

Έχει περάσει λίγο παραπάνω από ένας χρόνος από τον Φεβρουάριο του 2023 που τα πέντε μεγαλύτερα μουσεία της χώρας έγιναν ΝΠΔΔ και αποκόπηκαν από τον κορμό της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Τότε μιλούσατε για μία τρομερή και υπερσύγχρονη μεταρρύθμιση με την οποία τα Μουσεία θα εξασφάλιζαν την ευελιξία προκειμένου να μην εμποδίζεται η λειτουργία τους από διάφορα γραφειοκρατικά κωλύματα. 

Όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν έτσι. 

Τα δήθεν “ευέλικτα” πέντε Μουσεία Νομικά Πρόσωπα με διορισμένα από την κυβέρνηση ΔΣ και Γενικές Διευθύντριες δεν έχουν καταφέρει καν να προσλάβουν ΙΔΟΧ φυλακτικό και άλλο προσωπικό για να λειτουργήσουν με το θερινό ωράριο από 1/4/2024.

Αλήθεια είναι ευχαριστημένο το Υπουργείο με αυτή την εξέλιξη;

Προφανώς σ΄ αυτό το μέρος υπάρχουν και θετικές ρυθμίσεις, που θα τις στηρίξουμε, όπως το άρθρο 20 για την απαγόρευση εμπορίας εισιτηρίων που εκδίδονται από τον ΟΔΑΠ, το άρθρο 24 για τη χορήγηση επιδόματος στους υπαλλήλους του Υπουργείου Πολιτισμού που υπηρετούν στη Δήλο και στο Καστελλόριζο, ή το Άρθρο 28 για την προσθήκη κατηγορίας κινητών μνημείων μεταγενέστερων του 1453 που χρονολογούνται έως και το 1830. 

Κλείνοντας,

Εμείς θα ψηφίσουμε ΝΑΙ επί της Αρχής στο νομοσχέδιο παρά τις σοβαρές αντιρρήσεις μας σε συγκεκριμένα άρθρα.

Και θα το κάνουμε για το ελληνόφωνο τραγούδι που αξίζει και πρέπει να έχει τη στήριξη όλων μας.

Για τους Έλληνες μουσικούς που εξαιτίας των αστοχιών σας βρέθηκαν στο στόχαστρο. 

Σας ευχαριστώ.