Ο Νίκος Γόντικας αφού ευχαρίστησε τη Διοίκηση του Μουσείου Μίκη Θεοδωράκη Ζάτουνας για την τιμή στο πρόσωπό του με την απονομή επαίνου για την υποστήριξη από τη Λαϊκή Συσπείρωση και το ΚΚΕ του Μουσείου δήλωσε:

«Αποτελεί τιμή για τη Ζάτουνα, την Αρκαδία και ολόκληρη την Πελοπόννησο, το γεγονός ότι σε αυτά εδώ τα χώματα ο Μίκης Θεοδωράκης διαμορφώθηκε στο σύμβολο που όλοι τιμούν και αναγνωρίζουν.

Από τα νιάτα του κιόλας, μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, συνέδεσε άρρηκτα τη ζωή του με όλες τις μεγάλες μάχες του λαού ενάντια στους ξένους και ντόπιους δυνάστες του.

Από τους πρώτους σημαντικούς σταθμούς της μαχητικής του πορείας μέσα στους λαϊκούς αγώνες, ήταν η συμμετοχή του στο συλλαλητήριο της Τρίπολης ενάντια στην πολιτική επιστράτευση που επιχείρησαν να επιβάλλουν οι Ναζί κατακτητές στην κινητοποίηση του ΕΑΜ και της ΕΠΟΝ στις 25 Μάρτη 1943 στη Πλατεία Άρεως στη Τρίπολη. Λίγο πιο μετά και με το όπλο στο χέρι, πήρε μέρος στο πλευρό του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ στην μεγάλη ταξική αναμέτρηση των Δεκεμβριανών στην Αθήνα απέναντι στο μαύρο μπλοκ Άγγλων, αστικών πολιτικών δυνάμεων και ταγμάτων ασφαλείας. Τόσο σημαντική ιστορικά, ιδεολογικά και συναισθηματικά γι’ αυτόν υπήρξε αυτή η μάχη, που πολλά χρόνια μετά δήλωσε ότι στον τάφο του επιθυμεί να γραφτεί «Πολέμησε τον Δεκέμβρη»! Αργότερα επί Χούντας, κι ενώ βρισκόταν σε καθεστώς περιορισμού και εξορίας στην Ζάτουνα, παρέδωσε μαθήματα αντοχής και λεβεντιάς, παράγοντας παράλληλα και μερικά από τα μουσικά αριστουργήματά του με τίτλο «Αρκαδίες».

Ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε αδιαμφισβήτητα ένας εμβληματικός μουσουργός, που το έργο του όμως αγαπήθηκε τόσο, γιατί συνδέθηκε με τις ανησυχίες και τους αγώνες του λαού για ένα καλύτερο κόσμο.

Ο καλύτερος φόρος τιμής λοιπόν για μια μεγάλη προσωπικότητα σαν κι αυτή του Μίκη Θεοδωράκη, είναι να τιμούμε τη συνολική του στάση ως στρατευμένου στο δίκιο του λαού καλλιτεχνικού δημιουργού και πολύ περισσότερο να βαδίζουμε στα χνάρια του αγώνα που και αυτός βάδισε. Κι αυτή η πορεία πρέπει να γίνει υπόθεση κύρια του λαού σήμερα. 

Αυτό όμως δεν απαλλάσσει από το βάρος της ευθύνης τους αιρετούς, από την κοινότητα μέχρι και το Κοινοβούλιο. Οι εκλεγμένοι της Λαϊκής Συσπείρωσης και του ΚΚΕ πάντως, δεσμευόμαστε ότι θα συνεχίσουμε να μαχόμαστε αταλάντευτα και «ασυμμόρφωτοι προς τα υποδείξεις». Πάντα με γνώμονα τα σύγχρονα δικαιώματα του λαού, και με το μάτι ανοιχτό για να κάνουμε επιτέλους πραγματικότητα μαζί με τον λαό μια κοινωνία δίχως εκμετάλλευση. Γιατί γι’ αυτό πάλεψε κι ο Μίκης, με το όπλο του και τη μουσική του».