Θα αφήσουμε για λίγο στην άκρη το γεγονός ότι με παρέμβαση του Αρείου Πάγου και τη διαπίστωση ότι ο Σειραγάκης είχε παραβιάσει τους όρους της απόλυσης του, συνελήφθη εκ νέου -πριν αποφυλακιστεί ξανά προ ημερών-, για να ασχοληθούμε με τα μαθηματικά του πώς 401 χρόνια έγιναν 12.5.

Όσα ακολουθούν δεν θα σε προβληματίσουν απλά.

Θα νιώσεις το μυαλό σου να δουλεύει υπερωρίες, προσπαθώντας να διαχειριστεί τα δεδομένα.

Ας δώσουμε το λόγο στον ποινικολόγο Παναγιώτη Στ. Μπαλακτάρη, στον οποίον είχαμε απευθυνθεί για να μας εξηγήσει ένα άλλο ακατανόητο γεγονός για όποιον δεν είναι απόφοιτος ποινικού δικαίου: την απόφαση να αφεθεί ελεύθερος ο Δημήτρης Λιγνάδης, αφότου κρίθηκε ένοχος για το βιασμό δυο ενηλίκων.

Όσα χρόνια και να επιβληθούν σε ποινή κάθειρξης για διάπραξη περισσοτέρων κακουργημάτων ένας κατηγορούμενος -είτε είναι 20, είτε 25, είτε 40, είτε 100, είτε 800-, με βάση το άρθρο 94 του Ποινικού Κώδικα, η πραγματική οφειλόμενη έκτιση είναι τα 20.

Δηλαδή, σε 1000 χρόνια να καταδικαστεί κάποιος, ο Προμηθέας στον Καύκασο να είναι, θα εκτίσει υποχρεωτικά ως ‘ταβάνι’ 20 χρόνια.

“Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός ότι η κάθειρξη δεν είναι ισόβια. Στα ισόβια, το ανώτερο της έκτισης είναι τα 25 χρόνια. Αυτό το λέω ως αντιδιαστολή με την πρόσκαιρη (μη ισόβια) κάθειρξη, κάτι που ισχύει για την Σειραγάκη.

Είχε καταδικαστεί σε περισσότερες από μία πρόσκαιρες καθείρξεις.

Οι περισσότερες καθείρξεις που δεν είναι ισόβιες, αθροίζονται το ανώτερο στα 20 χρόνια”.

Mε βάση την υπάρχουσα νομοθεσία, άρθρο 105β του Ποινικού Κώδικα, αν έχει καταδικαστεί κάποιος σε 20 χρόνια κάθειρξης, βγαίνει αν έχει εκτίσει τα 3/5.

Πόσο είναι τα 3/5 στα 20 χρόνια; 12.

Επίσης, αν ζητήσει να κάνει μεροκάματα στη φυλακή, κάθε μέρα υπολογίζεται για 2 έκτισης”.

Άρα μειώνεται κι άλλο το διάστημα.