Γράφει η Ν. Παινέση: Από πότε απενοχοποιήσαμε το έγκλημα;

Ιανουαρίου 23, 2024

Δεν είναι δείγμα μιας υγιούς κοινωνίας αυτό που ζούμε. Θα λέγαμε περισσότερο ότι ο χαρακτηρισμός που της ταιριάζει είναι μια κοινωνία σε σήψη, μια κοινωνία υπό κατάρρευση, μια κοινωνία που τείνει να βρεθεί υπό διάλυση. 

Αλλά το πιο τρομακτικό από όλα είναι ότι συνηθίζουμε αυτή την τρομακτική κατάσταση. Να βλέπουμε γύρω μας τον κόσμο να διαλύεται και εμείς να προσαρμοζόμαστε σε αυτή την αρρωστημένη κατάσταση.

Καθημερινά και ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα ακούμε για αύξηση της εγκληματικότητας, για δολοφονίες, για βιασμούς , για ναρκωτικά, για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, για στυγνά οργανωμένα εγκλήματα, για ψυχρούς εκτελεστές, για αύξηση των συμβάντων του σχολικού εκφοβισμού,  βία, κακοποίηση, έγκλημα κυριαρχεί παντού. Ο απόλυτος εξευτελισμός της Ελληνικής κοινωνίας.

Δεν γίνεται  ένας άνθρωπος που έχει συναισθηματική νοημοσύνη  και ενσυναίσθηση, να μην τον αγγίζει, να μην τρέμει  στο άκουσμα αυτών των γεγονότων  να μην αηδιάζει, να μην σκέφτεται  σε τι κόσμο ζούμε; Σε τι κόσμο θα φέρουμε  τα παιδιά μας; Γιατί καταντήσαμε έτσι; 

 Αηδία, απογοήτευση, θλίψη, οργή.. Από πότε  απενοχοποιήσαμε το έγκλημα και γιατί?

Αρχικά, γιατί βλέπουμε τις αξίες μας να καταρρέουν, έχουν μια συνεχής πτώση. Που είναι η αξία της δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης, της ομόνοιας, της αλληλοβοήθειας, του φιλότιμου και της αξιοπρέπειας; Που είναι όλες αυτές οι ηθικές και ανθρωπιστικές αξίες; Ίσως στον πάτο..

Δεύτερον που είναι η εκπαίδευση, η πολιτεία, η οικογένεια; Γιατί προσωπικά βλέπω μια υποβάθμιση της εκπαίδευσης, μια πολιτεία αδρανής και έναν κλονισμό του θεσμού της οικογένειας.

Τρίτον, τι πρότυπα κυριαρχούν στα ΜΜΕ; Μήπως η ευγένεια, η καλοσύνη, η ελευθερία, η γενναιότητα, τα ιδανικά; ή τα πλούτη, ο καταναλωτισμός, η χρησιμοθηρική κοινωνία, ο ατομικισμός και η επιθετικότητα; Η οικονομική κρίση και η κοινωνική ανισότητα επίσης πρωταγωνιστούν.

Τέταρτον, αναρωτιέμαι η νομοθεσία για τα εγκλήματα είναι επαρκής; Τιμωρείται το έγκλημα όπως θα έπρεπε να τιμωρείται με δίκαιο τρόπο και αύξηση των χρόνων θητείας στη φυλακή ή με διάφορα ελαφρυντικά το ισόβια από 20 χρόνια γίνεται 12-15;

Αυτές είναι κάποιες σκέψεις, αιτίες, πραγματικότητες και αλήθειες που μας έφεραν σε αυτό το σημείο να έχουμε δηλαδή δεχτεί το έγκλημα και να έχουμε προσαρμοστεί σε αυτή την κοινωνία που νοσεί.

Τι μπορούμε ωστόσο να κάνουμε για να σώσουμε ότι σώζεται; Πάντως όχι να μείνουμε θεατές στο ίδιο έργο στο χέρι μας είναι να αλλάξουμε το σενάριο!

  • Αρχικά, όποιο περιστατικό βίας  είτε το γνωρίζουμε, είτε το βιώνουμε, είτε το ακούμε καθημερινά από την διπλανή πόρτα, ΤΟ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ μπορούμε και ανώνυμα πριν είναι πια αργά..

 

Έπειτα οφείλουμε να  αναγνωρίζουμε τα σημάδια ενός δράστη, αν  αναφορά παραδείγματος χάρη ενδοοικογενειακή βία, κινδυνεύουμε από τον θύτη όταν υπάρχουν σημάδια αυξημένου κινδύνου για επιθετική συμπεριφορά. Ορισμένα ενδεικτικά στοιχεία περιλαμβάνουν:

1. Ιστορικό Βίας: Εάν ο θύτης έχει ιστορικό ενδοοικογενειακής ή άλλου τύπου βίας.

2. Ψυχολογικές Διαταραχές: Η ύπαρξη ψυχολογικών προβλημάτων ή διαταραχών μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο.

3. Καταναγκαστικός Έλεγχος: Η επιθυμία για έλεγχο και εξουσία στις σχέσεις μπορεί να οδηγήσει σε βίαιες συμπεριφορές.

4. Συνδυασμός Παραγόντων: Συνήθως, πολλοί παράγοντες συνδυάζονται για να αυξήσουν τον κίνδυνο.

Εάν κάποιος πιστεύει ότι κινδυνεύει από έναν θύτη, είναι σημαντικό να ζητήσει βοήθεια από ειδικούς, οργανισμούς προστασίας, ή τις αρχές ασφαλείας.

 

Τα  προφίλ των δολοφόνων  τώρα είναι εξαιρετικά ποικίλα και εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες. Ορισμένα κοινά χαρακτηριστικά που μπορεί να συνδέονται με δολοφόνους περιλαμβάνουν:

Α. Ψυχολογικές Διαταραχές :Ορισμένοι δολοφόνοι μπορεί να παρουσιάζουν ψυχολογικές διαταραχές, όπως η αντικοινωνική προσωπικότητα ή ο σχιζοειδής χαρακτήρας.

Β. Κίνητρα Εγκλήματος: Τα κίνητρα για δολοφονία μπορεί να είναι ποικίλα, συμπεριλαμβανομένης της οικονομικής ανάγκης, της πάθησης ή της εκτέλεσης εγκληματικών σχεδίων.

Γ. Κοινωνική Συμπεριφορά: Κάποιοι δολοφόνοι ενδέχεται να έχουν προβλήματα στις κοινωνικές σχέσεις, αντιμετωπίζοντας απομόνωση ή ανασφάλεια.

Δ. Συνθήκες Διαβίωσης: Οι συνθήκες διαβίωσης, όπως η φτώχεια ή η έλλειψη εκπαίδευσης, μπορούν να συμβάλουν στην εμπλοκή σε βίαιες ενέργειες.

Ε. Ιστορικό Βίας: Δολοφόνοι με προηγούμενο ιστορικό βίας ενδέχεται να εμφανίζουν συνεχιζόμενο πρότυπο επιθετικής συμπεριφοράς.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αυτά τα χαρακτηριστικά δεν ισχύουν για όλους τους δολοφόνους, και η προσπάθεια γενίκευσης είναι δύσκολη λόγω της πολυπλοκότητας του θέματος.

 

Εκτός από το να καταγγείλουμε τους θύτες και να γνωρίσουμε πότε κάποιος έχει κακοποιητική συμπεριφορά και μπορεί να φτάσει στο έγκλημα, χρειάζεται η αυστηροποίηση των νόμων από την πολιτεία και η έγκαιρη παρέμβαση τους σε θέματα βίας.

  • Η αυστηροποίηση των νόμων μπορεί να αποτελέσει ένα μέσο για τη διασφάλιση της δικαιοσύνης και την αντιμετώπιση της αύξησης της βίας. Ωστόσο, είναι σημαντικό να συνδυάζεται με προληπτικά μέτρα και εκπαιδευτικές πρωτοβουλίες. Η ισορροπία μεταξύ αυστηρότητας των νόμων και της κοινωνικής προστασίας είναι καίρια για μια αποτελεσματική προσέγγιση. Έγκαιρη παρέμβαση, αποτελεσματικά δικαστικά μέτρα, συντονισμένη Δράση: Συνεργασία μεταξύ αστυνομίας, υπηρεσιών προστασίας παιδιών και κοινοτικών υπηρεσιών είναι μερικά μέτρα που μπορούμε να τα απαιτήσουμε για την κοινωνική ασφάλεια και ισορροπία.
  • Η Ευαισθητοποίηση, η ενημέρωση, η εκπαίδευση και η μεταλαμπάδευση ανθρωπιστικών αξιών εκτός από το σχολείο, και από την οικογένεια στα παιδιά, θα ήταν ωφέλιμο  και ένα ισχυρό  μέτρο πρόληψης, ειδικά σε μια κοινωνία όπου οι αξίες  αυτές τείνουν να εξαφανιστούν. Η κοινωνική σφυρηλάτηση μπορεί να επέλθει από την εκπαίδευση, την οικογένεια και την κοινωνία.  

O παρακάτω σύνδεσμος περιλαμβάνει ένα βίντεο όπου αποτυπώνει την θλιβερή πραγματικότητα: https://www.tiktok.com/@kdrama_ulike/video/7314989434200493354  Αξίζει να το δείτε!

Μια κοινωνία σε σήψη, μα εμείς προλαβαίνουμε;

Επιμέλεια/Απόδοση:

Νικολέττα Παινέση

Ψυχολόγος, MSc

Last modified on Τρίτη, 23 Ιανουαρίου 2024 16:28