Ο Αθηναίος Τίμαρχος ανήκε στην πολιτική παράταξη του Δημοσθένη και μετά την υπογραφή της λεγόμενης «Φιλοκρατείου Ειρήνης»  (346 π.Χ.), μεταξύ των Μακεδόνων του Φιλίππου Β΄ και των Αθηναίων,  βγήκε μπροστά και κατηγόρησε τον ρήτορα Αισχίνη για παραπρεσβεία, πως, δηλαδή, όταν συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις για την ειρήνη, έβλαψε με τις ενέργειές του την Αθήνα.

Μπροστά σ’ αυτήν τη στημένη και συκοφαντική επίθεση ο Αισχίνης προσπάθησε να αναβάλει ή να ματαιώσει τη δίκη αυτή, κατηγορώντας τον Τίμαρχο ότι είχε υποπέσει σε αδικήματα, τα οποία στερούσαν από τους Αθηναίους το δικαίωμα να παίρνουν τον λόγο σε δημόσιες συνελεύσεις.

Έτσι ο Αισχίνης από κατηγορούμενος μεταβλήθηκε σε κατήγορο.

Μια απ’ τις κατηγορίες που απηύθυνε ο Αισχίνης κατά του Τιμάρχου, κι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην τελική απόφαση του δικαστηρίου, ήταν και η ακόλουθη (οι υπογραμμίσεις δικές μου):

(…) Ταύτα έχων υπ' όψιν του ο νομοθέτης, ρητώς καθώρισε ποίοι πρέπει να ομιλούν ενώπιον του λαού και ποίοι όχι. (…)

Ποίους δε ενόμισεν ότι έπρεπε να αποκλείση από το βήμα; Εκείνους που έχουν ζήσει αισχρώς· αυτούς δεν αφήνει να ομιλούν ενώπιον του λαού. (…)

Τρίτον, περί τίνων ομιλεί ο νόμος; Περί εκείνων, οι οποίοι έχουν παραδοθή εις την πορνείαν ή έχουν συνάψει αισχράς σχέσεις· διότι εκείνος, ο οποίος έχει πωλήσει το σώμα του δι' αισχρούς σκοπούς, ενόμισεν ο νομοθέτης ότι ευκόλως θα πωλήση και τα συμφέροντα της πόλεως.(…)

Και εκ μέρους μεν ενός τελείου ψυχικώς ανθρώπου, και αν έστω η ομιλία του είναι πλήρης σφαλμάτων και ασήμαντος, ο νομοθέτης έκρινε πως τα λόγια εκείνου είναι χρήσιμα στους ακροατάς του· ενώ του βρωμερού ανθρώπου, ο οποίος μάλιστα κατεξηυτέλισε το ίδιο του το σώμα, (…) και άριστος ακόμη να είν’ ο λόγος του, ο νομοθέτης έκρινε ότι δεν συμφέρει στους ακροατάς του. (…) .

Αυτούς λοιπόν τους πολίτας αποκλείει από του βήματος και δεν τους επιτρέπει να ομιλούν ενώπιον του λαού.

Και συνέχισε το δριμύ κατηγορητήριό του, ο Αισχίνης, κατά του Τιμάρχου ως εξής:

(…) Διότι, πριν μεν εισαχθή εις δίκην ο Τίμαρχος, ο νόμος και το όνομα των δικαστηρίων εφόβιζε μερικούς. Αν όμως ο πρώτος εις διαφθοράν και γνωστότατος, παραπεμφθείς εις δίκην, σωθή, θα παρασύρη πολλούς εις το κακόν (…)

Λοιπόν, τριών ειδών υπερασπισταί προσέτρεξαν εις τον Τίμαρχον: Πρώτον μεν, (…). Δεύτερον, (…) εκείνοι που έκαμαν κακήν χρήσιν της νεότητός των και ενδιαφέρονται όχι τόσον διά τον Τίμαρχον αλλά διά τους εαυτούς των και διά τα έργα των, φοβούμενοι μη τύχη και εισαχθούν κάποτε και αυτοί εις δίκην.

Τέλος δε οι ακόλαστοι, οι οποίοι με αφθονίαν απήλαυσαν τέτοιους διεφθαρμένους νέους, διά να ημπορούν να παρασύρουν ευκολώτερα και άλλους μερικούς, που θα πιστεύουν ότι θα ημπορούν, αυτοί, να τους προστατεύσουν.  

Και πριν ακούσετε τους υπερασπιστάς αυτούς, αναλογισθήτε τι διαγωγής είναι. Και εκείνους μεν που έχουν εξευτελίσει τα σώματά των, διατάξετέ τους να μη σας ενοχλούν, αλλά να παύσουν να ομιλούν προς τον λαόν.

«Αισχίνης-Κατά Τιμάρχου», μετάφραση:   Κ. Αραπόπουλος)

Οι κατηγορίες αυτές του Αισχίνη κατά του Τιμάρχου για ανήθικο βίο δημιούργησαν αλγεινή εντύπωση στο Δικαστήριο, το οποίο παρέπεμψε τον Τίμαρχο σε δίκη κατά την οποία κρίθηκε πρόσωπο μειωμένης αξιοπιστίας, με αποτέλεσμα να χάσει τα πολιτικά του δικαιώματα, όπως προέβλεπε ο αθηναϊκός νόμος. 

Ατιμασμένος, πλέον,  ο Τίμαρχος, οδηγήθηκε στην αυτοκτονία δι' απαγχονισμού.

Απ' αυτόν προέκυψε η λέξη «τιμαρχώδης». που σημαίνει «διεφθαρμένος».

«Επικαλούμενος νομικές διατάξεις που αποδίδονται στο Σόλωνα, τον διάσημο αρχαίο νομοθέτη, ο Αισχίνης ευθαρσώς καταρρίπτει το μύθο της ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Αθήνα!

Οι κυρώσεις που προβλέπει η αθηναϊκή νομοθεσία για όσους συνάπτουν ομοφυλοφιλικές σχέσεις είναι οι ακόλουθες:

1. Δεν του επιτρέπεται να γίνει μέλος των 9 αρχόντων.
2. Δεν του επιτρέπεται να εκλεγεί ιερέας.
3. Δεν του επιτρέπεται να είναι συνήγορος του λαού.
4. Δεν επιτρέπεται να ασκεί εξουσία εντός ή εκτός της Αθήνας.
5. Δεν επιτρέπεται να σταλεί ως κήρυκας πολέμου.
6. Δεν επιτρέπεται να εκθέσει γνώμη (ως άμουσος – ανισόρροπος).
7. Δεν επιτρέπεται να μπει σε (δημόσιους) Ναούς.
8. Δεν επιτρέπεται να στεφανωθεί στις στεφανοφορίες.
9. Δεν επιτρέπεται να μπαίνει στον ιερό χώρο της αγοράς. Όποιος λοιπόν έχει καταδικαστεί ως ομοφυλόφιλος αλλά ενεργήσει αντίθετα των διατάξεων του νόμου θα τιμωρείται με Θάνατο!

Η ξεκάθαρη διατύπωση του Αισχίνη δεν αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις! Οι Αθηναίοι όχι μόνο δεν αποδέχονταν ως φυσιολογικές τις ομοφυλοφιλικές σχέσεις αλλά αντίθετα είχαν θεσπίσει βαρύτατες κυρώσεις για όσους έρχονταν σε επαφή με ομόφυλους.»

*ΠΗΓΗ: https://filologika.gr/ «Η Ομοφυλοφιλία Στην Αρχαία Ελλάδα Και Οι Νόμοι του Σόλωνα», 14 Δεκεμβρίου 2016

Φως της αλήθειας, μάρτυρας των καιρών,

δάσκαλος της ζωής είναι η Ιστορία.

Κικέρων

Ρωμαίος ρήτορας και πολιτικός (106-43 π.Χ.)

                                                                                            Σπάρτη 25-1-2024

                                                                                         Βαγγέλης Μητράκος