Το ορεινό χωριό Αναβρυτή βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μέτρων, στις ανατολικές πλαγιές του Ταϋγέτου, 14 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Σπάρτης.

Το όνομα του χωριού προέρχεται από την λέξη «αναβρύω» που σημαίνει αναβλύζω. Κατά την αρχαιότητα, κοντά στην Αναβρυτή υπήρχε ιερό της θεάς Δήμητρας.

Στα τέλη του 19^ου με αρχές του 20^ου αιώνα, το χωριό γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη λόγω της βυρσοδεψίας, υφαντουργίας, οικοτεχνίας και κηροπλαστικής.

Τα παλιά πέτρινα σπίτια, τα οποία σήμερα ανακατασκευάζονται,  είχαν ενσωματωμένες μικρές βιοτεχνίες.

Οι γυναίκες του χωριού έφτιαχναν υφαντά στους αργαλειούς, πάνινες παντόφλες, μάλλινα χαλιά κ.α. Στο χωριό, αναπτύχθηκε αρκετά και η κατασκευή «τσαντίλων», δηλαδή η επεξεργασία των νημάτων και η κατασκευή πανιών για τα λιοτριβία. Η επεξεργασία λάμβανε χώρα σε μία μεγάλη σπηλιά, όπου κρεμούσαν το μαλλί που έπαιρναν από τα ζώα για να το προστατέψουν από τις καιρικές συνθήκες.

Δίπλα από την σπηλιά σώζεται το μικρό εκκλησάκι της Υπαπαντής, το οποίο είχαν φτιάξει οι ντόπιοι για να τους προστατεύει.

Η Αναβρυτή είχε έντονη πνευματική και εμπορική ζωή έως το 1940 όπου και ξέσπασε ο πόλεμος. Τότε, σταδιακά, οι βιοτέχνες άρχισαν να μεταφέρονται στην Σπάρτη.

Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως το 1830, ενώ η Σπάρτη είχε 1500 κατοίκους, η Αναβρυτή είχε 3500 κατοίκους.

Στην Αναβρυτή ο επισκέπτης μπορεί να συναντήσει τον Ναό του Αγίου Νικολάου - την ενοριακή εκκλησία του χωριού με το ψηλό καμπαναριό. Στο εσωτερικό ξεχωρίζει το τέμπλο και οι παλιές τοιχογραφίες. Η εκκλησία γιορτάζει στις 6 Δεκεμβρίου.

Γύρω από το χωριό υπάρχουν, επίσης, πολλές Βυζαντινές και Μεταβυζαντινές εκκλησίες, ενώ το σχολείο στεγάζει το Βοτανικό και Γεωλογικό Μουσείο με πλήθος φυτών και πετρωμάτων του Ταϋγέτου.

Σε απόσταση δύο χιλιομέτρων, ο επισκέπτης μπορεί να βρει την Ιερά Μονή της Φανερωμένης η οποία παλαιότερα είχε δεκαοκτώ μοναχούς, ενώ τώρα λειτουργεί μόλις με έναν.

Για τους λάτρεις της πεζοπορίας, από την Αναβρυτή ξεκινούν μονοπάτια προς όλο το βουνό.

Πηγή. modi